To. Charliz
แพซตันเลิกคิดเรื่องอื่น แล้วหันกลับาสนใจที่ชาวสวนคนใหม่ตรงหน้า
"ลุงเห็นว่าเจ้ายังไม่ได้เริ่มทำอะไรน่ะ เลยอยากแนะนำเรื่องที่พอจะแนะนำได้
ตอนนี้พื้นที่ในฟาร์มอาจจะรกมากไปซักหน่อย แต่ถ้าเจ้าจัดการพวกไม้หรือถางหญ้าออก
ก็จะเห็นว่ามันมีพื้นที่ใช้ทำประโยชน์ได้หลากหลายเลยล่ะ"
เนื้อเสียงแล้งน้ำตามอายุขัยเริ่มเอ่ยอธิบาย จากเรื่องใกล้ตัวที่เขาทำมันมาตลอดและถนัดที่สุด
"แปลงผักสามารถซื้อเมล็ดพันธุ์จากร้านมอร์แกน การเกษตรที่อยู่ในเมืองได้
ระยะเวลาการโตของแต่ละต้นจะไม่เท่ากัน และคุณภาพผลผลิตก็ไม่เท่ากัน
ขึ้นอยู่กับความเอาใจใส่ของพวกเจ้า ลุงหวังว่าเจ้าจะดูแลมันอย่างดีด้วย"
"นอกจากปลูกผักแล้วยังสามารถเลี้ยงสัตว์เพื่อเก็บผลผลิตที่ได้จากพวกมันได้ด้วย
เจ้าสามารถซื้อมันได้จากร้านค้าที่เมือง แต่ก่อนจะเลี้ยง เจ้าก็ต้องสร้างโรงเรือนให้พวกมันก่อน
รายละเอียดพวกนั้นก็ถามโอเว่น ที่บ้านช่างไม้แล้วกัน รวมถึงเรื่องการต่อเติมที่อยู่อาศัยเจ้าด้วย"
"ที่ท้ายหมู่บ้านมีท่าเรืออยู่ เดินออกจากเมืองไปไกลหน่อย ที่นั่นเจ้าจะตกปลามาขายหรือทำอาหารก็แล้วแต่..."
แพชตันเว้นช่วงเพื่อเรียบเรียงคำพูดในหัว เขาพยายามเลือกใช้คำที่จะไม่ยากต่อการทำความเข้าใจมากเกินไป
"นอกจากท่าเรือเจ้ายังสามารถตกปลาได้ที่ทะเลสาบในป่า แต่ระวังหลงล่ะ อ่อระวังสัตว์ป่าไว้ด้วย...
จริงๆก็ไม่มีใครถูกทำร้ายมานานแล้ว พวกมันค่อนข้างรักสงบ แค่อย่าไปลุกล้ำเขตของพวกมันก็พอ"
"ทางตอนใต้ของป่าจะมีเหมืองอยู่ หากเจ้าอยากจะสร้างอะไรสักอย่าง ที่นั่นก็มีส่วนประกอบของวัตถุดิบอยู่
แล้วถ้าลงไปชั้นลึกๆก็จะมีอัญมณีอยู่ จริงๆงานทุกอย่างต้องใช้แรงทั้งนั้น แต่งานนี้จะหนักมากเป็นพิเศษ
เมื่อไหร่ที่เจ้าคิดว่าการลงไปขุดด้วยตัวเองไม่คุ้ม ก็ไปซื้อวัตถุดิบบางอย่างได้ที่บ้านนายช่างอีดอน"
แพซตันหยุดพูดไปเสียดื้อๆ
"บางทีลุงควรดื่มน้ำซักหน่อย" กระแอมหนึ่งครั้ง แล้วรินน้ำจากเหยือกลงแก้วเพื่อหยิบมันมาดื่มดับกระหาย
จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่อธิบายอะไรยาวๆแบบนี้คือตอนไหน แต่ก็เพื่อตัวอีกฝ่ายเอง "เอาด้วยไหม"
ถามโดยไม่รอคำตอบ เขาเทน้ำใส่แก้วใส แล้วดันมันไปที่โต๊ะด้านหน้าของอีกฝ่าย
"และหากเจ้าเหน็ดเหนื่อยกับงาน ก็มีสถานที่ต่างๆให้เจ้าได้เลือกพักผ่อนระหว่างวัน
ช่วงดึกๆพวกเราชอบไปสังสรรค์กันที่โรงแรมคุณนายดาห์เลีย ที่นั่นมีห้องอาหารตอนเช้า และบาร์กลางคืนอยู่"
"อย่าโหมงานหนักจนเกินไป ไปตรวจสุขภาพที่คลีนิกหมอแอมเบอร์บ้างล่ะ ถึงจะเป็นบ้านนอกแต่หมอของเราก็เก่งมากเลย"
"ที่ห้องสมุดมีหนังสือแปลกๆอยู่ จริงๆลุงก็ไปไม่ค่อยบ่อย แนะนำอะไรมากไม่ได้ แต่พวกเด็กๆชอบไปที่นั่นกัน"
แผ่นหลังค่อมเอนลงพิงโซฟา "หากเจ้าสงสัยอะไรอีกก็ถามออกมาได้เลย ลุงแค่แนะนำในส่วนที่คิดว่าจะ
แนะนำได้เท่านั้น แต่เจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้ดีกว่านี้ถ้าลงมือทำด้วยตัวเอง" เขากล่าวปิดท้าย
