paytonb
New Farmer
ฉันเพย์ตัน ชาวสวนคนใหม่
Posts: 12 
|
Post by paytonb on Jul 1, 2017 21:58:46 GMT 7
รับสมุดคืนมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างๆเลยนั่นล่ะ ช่วยไม่ได้นี่
เพย์ตันก็ออกจะดีใจ เมื่อตัวเองได้ลายเซ็นมาทั้งที่ไม่ได้ก้าวขา
ออกไปไหนไกลมาตั้งคนนึง พับสมุดมาหนีบไว้แล้วแนะนําตัว
เองไปแบบเรียบง่ายนั่นล่ะ
"เพย์ตัน บารอฟก้าค่ะ ชาวสวนคนใหม่"
ยิ้มบางๆแล้วหยิบสมุดมาพัดไปมาตรงหน้าอีกคนด้วย เธอไม่
ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่ารายชื่ออีกหลายๆคนนั่นเขาจะไปอยู่ที่ไหน
กันบ้าง ใครจะไปรู้ดีเท่าคนในหมู่บ้านนี้ล่ะ
"ว่าแต่ว่านะ ---อีกหลายๆคนในสมุดเขาไปอยู่ที่ไหนกันคะ"
|
|
|
|
Post by Maverick H. on Jul 1, 2017 22:30:57 GMT 7
"อ่า...เพย์ตันสินะ"
เขาทวนชื่อแล้วพยักหน้าเพิ่มความแน่ใจให้กับตนเองว่าได้ยินถูกแล้ว
แต่คำถามต่อไปก็ทำเอามึนตึ๊บไปอีกรอบ
"โทษทีนะ คือฉันเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานน่ะ"
ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงที่โซฟา เขาตัดสินใจล้มเลิกที่จะออกไปข้างนอก
เอนหลังทำท่าจะหลับอีกรอบ แต่ก็เด้งตัวกลับขึ้นมาเมื่อนึกอะไรขึ้นได้
"ได้ยินมาว่าที่บ้านนายกมีเด็กอยู่คน น่าจะใช่คนในรายชื่อนี้ เธอลองไปดูก็แล้วกัน"
💝 LOVE POINT 💝
MAVERICK H. +3
|
|
rose
New Farmer
Posts: 81
|
Post by rose on Jul 2, 2017 15:26:06 GMT 7
Chapter I ' The new beginning ' ...
ในเช้าวันใหม่มาถึง
ร่างบางได้เดินมายังที่นัดไม้
เธอกำลังเคาะประตู แล้วรู้ว่ามันยังไม่ได้ล๊อก
จึงได้เจอเหตุการณ์ของแพซตันกับชายหนุ่มที่ไม่รู้จัก
"อ่า..สวัสดีค่ะ หนูมาตามที่ลุงนัดหมายไว้น่ะค่ะ"
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 2, 2017 16:01:02 GMT 7
.
.
"ไม่เอาน่า อย่าหัวดื้อนักเลยแพชตัน อายุเราก็ขนาดนี้แล้วน้า..."
"สิ่งที่คุณทำมันไม่ถูกต้อง!!!"
"แล้วอะไรล่ะคือความถูกต้อง? คิดถึงคนที่นี่บ้างสิ"
"อย่างแกยังมีหน้ามาพูด--!!" ก็อก ก็อก ก็อก การสนทนาหยุดชะงักราวกับคัตเอ้าท์ที่ถูกสับลงกะทันหัน ตั้งแต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นครั้งแรก แพชตันก็ปิดปากฉับ มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่แสดงสีหน้าแปลกใจ ก่อนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนตรงข้าม ยิ่งทำให้แพชตันหงุดหงิด เขาไม่ไว้ใจคนตรงหน้ามากขึ้นไปทุกที
"โอ้ว นายนัดแขกไว้นี่เอง"
ชายสูงใหญ่เอ่ยอย่างอารมณ์ดี เมื่อเขาปรายตามองกลับไปที่แพชตันก็พบว่าอีกฝ่ายยังยืนนิ่งไม่ยอมปริปาก เขาจึงผละออกห่างจากเจ้าของบ้านตัวจริง แล้วเดินไปหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาวแปลกหน้าผู้มาใหม่
"สวัสดีแม่หนู เธอคงเป็นชาวสวนใหม่ที่มาเช่าที่นั่นอยู่สินะ" ริมฝีปากคลี่ยิ้มยื่นไมตรี "ฉันชื่อโจเซตต์ เป็นนายกเทศมนตรีของที่นี่" โจเซตต์ หรือ นายกเทศมนตรีแต่งกายด้วยชุดสูทภูมิฐาน ดูออกจะเกินไปสำหรับชนบทแบบนี้
เขาดูอยู่ผิดที่ผิดทาง แม้น้ำเสียงที่ใช้จะสุภาพ แต่ภายใต้แว่นกันแดดสี่ทึบยี่ห้อแพง เขากลับมองชาวสวนใหม่อย่างอุกอาจ
"กลับไปได้แล้ว ไม่เห็นเหรอไงว่าฉันมีธุระ" ลุงแพซตันพูดขัด เมื่อเห็นคนที่เอาแต่จ่อไม่หยุดตั้งแต่เข้ามากำลังจะเปิดปากพูดต่ออีก
ดูออกได้ว่าเขากำลังพยายามข่มความไม่พอใจ อย่างน้อยก็ให้น้อยที่สุดต่อหน้าคนนอก
แต่นั่นยิ่งทำให้เทศมนตรีโจเซ็ตต์ถึงกับหลุดขำออกมาอย่างชอบพอ
"ได้สิ" เขาตอบแต่สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่ชาวสวนคนใหม่
"วันนี้ฉันแค่แวะมาเยี่ยมตามประสาเพื่อนบ้านเท่านั้นเอง" "ถ้างั้นว่างๆ ฉันจะแวะไปเยี่ยมที่นั่นบ้างแล้วกันนะ อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้จะเป็นยังไงแล้ว"
"ขอให้โชคดีนะแม่หนู ไปล่ะแพชตัน"
เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า ท่าทางเป็นมิตร แต่มีบางอย่างที่ไม่สามารถทำให้เชื่อได้สนิทใจ
ทันทีที่พูดจบท่านเทศมนตรีโจเซตต์ก็เดินผ่านหญิงสาว พ้นประตูห้องออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
ห้องนั่งเล่นถูกปกคลุมด้วยความเงียบอีกครั้ง
แพซตันถึงได้ถอนหายใจยาวออกมา ชายสูงวัยเดินกลับไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวตัวเดิม
เช่นเดียวกับครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าที่ห้องนี้ยังมีแต่ความสงบ
"นั่งลงก่อนสิ" แพซตันบอกกับคนที่เหลืออยู่ สายตาบอกตำแหน่งไปที่โซฟาตัวยาว
เมื่อมองขึ้นไปบนนาฬิกา มันก็เลยเวลาที่นัดไว้ไปเพียงเล็กน้อย
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 2, 2017 16:42:00 GMT 7
To. Moon & Rose
เมื่อมูนเปิดปากถาม สายตาของแพซตันจึงวกกลับมาหยุดอยู่ที่แขกทั้งสองคน "อ่อ จริงสินะ"
"ลุงเห็นว่าพวกหนูยังไม่ได้เริ่มทำอะไรน่ะ เลยอยากแนะนำเรื่องที่พอจะแนะนำได้ ตอนนี้พื้นที่ในฟาร์มอาจจะรกมากไปซักหน่อย แต่ถ้าเจ้าจัดการพวกไม้หรือถางหญ้าออก ก็จะเห็นว่ามันมีพื้นที่ใช้ทำประโยชน์ได้หลากหลายเลยล่ะ" เนื้อเสียงแล้งน้ำตามอายุขัยเริ่มเอ่ยอธิบาย จากเรื่องใกล้ตัวที่เขาทำมันมาตลอดและถนัดที่สุด
"แปลงผักสามารถซื้อเมล็ดพันธุ์จากร้านมอร์แกน การเกษตรที่อยู่ในเมืองได้ ระยะเวลาการโตของแต่ละต้นจะไม่เท่ากัน และคุณภาพผลผลิตก็ไม่เท่ากัน
ขึ้นอยู่กับความเอาใจใส่ของพวกเจ้า ลุงหวังว่าพวกเจ้าจะดูแลมันอย่างดีด้วย"
"นอกจากปลูกผักแล้วยังสามารถเลี้ยงสัตว์เพื่อเก็บผลผลิตที่ได้จากพวกมันได้ด้วย เจ้าสามารถซื้อมันได้จากร้านค้าที่เมือง แต่ก่อนจะเลี้ยง เจ้าก็ต้องสร้างโรงเรือนให้พวกมันก่อน รายละเอียดพวกนั้นก็ถามโอเว่น ที่บ้านช่างไม้แล้วกัน รวมถึงเรื่องการต่อเติมที่อยู่อาศัยเจ้าด้วย"
"ที่ท้ายหมู่บ้านมีท่าเรืออยู่ เดินออกจากเมืองไปไกลหน่อย ที่นั่นเจ้าจะตกปลามาขายหรือทำอาหารก็แล้วแต่..."
แพชตันเว้นช่วงเพื่อเรียบเรียงคำพูดในหัว เขาพยายามเลือกใช้คำที่จะไม่ยากต่อการทำความเข้าใจมากเกินไป
"นอกจากท่าเรือเจ้ายังสามารถตกปลาได้ที่ทะเลสาบในป่า แต่ระวังหลงล่ะ อ่อระวังสัตว์ป่าไว้ด้วย... จริงๆก็ไม่มีใครถูกทำร้ายมานานแล้ว พวกมันค่อนข้างรักสงบ แค่อย่าไปลุกล้ำเขตของพวกมันก็พอ"
"ทางตอนใต้ของป่าจะมีเหมืองอยู่ หากเจ้าอยากจะสร้างอะไรสักอย่าง ที่นั่นก็มีส่วนประกอบของวัตถุดิบอยู่ แล้วถ้าลงไปชั้นลึกๆก็จะมีอัญมณีอยู่ จริงๆงานทุกอย่างต้องใช้แรงทั้งนั้น แต่งานนี้จะหนักมากเป็นพิเศษ เมื่อไหร่ที่เจ้าคิดว่าการลงไปขุดด้วยตัวเองไม่คุ้ม ก็ไปซื้อวัตถุดิบบางอย่างได้ที่บ้านนายช่างอีดอน"
แพซตันหยุดพูดไปเสียดื้อๆ
"บางทีลุงควรดื่มน้ำซักหน่อย" กระแอมหนึ่งครั้ง แล้วรินน้ำจากเหยือกลงแก้วเพื่อหยิบมันมาดื่มดับกระหาย จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่อธิบายอะไรยาวๆแบบนี้คือตอนไหน แต่ก็เพื่อตัวอีกฝ่ายเอง "เอาด้วยไหม" ถามโดยไม่รอคำตอบ เขาเทน้ำใส่แก้วใส แล้วดันมันไปที่โต๊ะด้านหน้าของคนทั้งคู่
"และหากเจ้าเหน็ดเหนื่อยกับงาน ก็มีสถานที่ต่างๆให้เจ้าได้เลือกพักผ่อนระหว่างวัน ช่วงดึกๆพวกเราชอบไปสังสรรค์กันที่โรงแรมคุณนายดาห์เลีย ที่นั่นมีห้องอาหารตอนเช้า และบาร์กลางคืนอยู่"
"อย่าโหมงานหนักจนเกินไป ไปตรวจสุขภาพที่คลีนิกหมอแอมเบอร์บ้างล่ะ ถึงจะเป็นบ้านนอกแต่หมอของเราก็เก่งมากเลย"
"ที่ห้องสมุดมีหนังสือแปลกๆอยู่ จริงๆลุงก็ไปไม่ค่อยบ่อย แนะนำอะไรมากไม่ได้ แต่พวกเด็กๆชอบไปที่นั่นกัน"
แผ่นหลังค่อมเอนลงพิงโซฟา "หากเจ้าสงสัยอะไรอีกก็ถามออกมาได้เลย ลุงแค่แนะนำในส่วนที่คิดว่าจะ
แนะนำได้เท่านั้น แต่เจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้ดีกว่านี้ถ้าลงมือทำด้วยตัวเอง" เขากล่าวปิดท้าย
|
|
rose
New Farmer
Posts: 81
|
Post by rose on Jul 2, 2017 17:25:32 GMT 7
เธอฟังอย่างเพลินๆจนกระทั่งถึงตอนสุดท้าย
"หากเจ้าสงสัยอะไรอีกก็ถามออกมาได้เลย ลุงแค่แนะนำในส่วนที่คิดว่าจะ แนะนำได้เท่านั้น แต่เจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้ดีกว่านี้ถ้าลงมือทำด้วยตัวเอง" เขากล่าวปิดท้าย
อ่า เธอนั่งคิดย้อนไป
"ไม่มีค่ะ มีอะไรจะฝากไหมคะ"
เธอพูดเพราะเธอไม่อยากพราด |
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 2, 2017 17:55:53 GMT 7
TO ROSE
"อืม ไม่มีอะไรแล้วล่ะ" เขาว่าเมื่อไม่เห็นว่าเด็กสาวถามอะไรต่อ
"นี่ก็จะเที่ยงแล้ว เจ้ากลับไปจัดการธุระของเจ้าเถอะ"
ชายแก่ยันตัวลุกขึ้น ตั้งใจจะเดินไปส่งหญิงสาวที่หน้าประตูแต่ขาทั้งสองถูกยั้งไว้เมื่อนึกบางอย่างออก
"โอ้! รอแปปนึงนะ ลุงมีเรื่องอยากจะวานเจ้าหน่อย" ว่าเพียงเท่านั้น เจ้าของบ้านก็หายตัวเข้าไปที่ห้องทำงาน เพียงไม่นานชายแก่ก็กลับมาพร้อมถุงบรรจุบางอย่างและสมุดสีเหลืองเรียบๆที่ดูจะผ่านการ
ใช้งานมานานพอควร เขาส่งสมุดให้โรเซ่ก่อนเป็นอย่างแรก
"สมุดเล่มนี้เป็นบันทึกความคิดเห็นหรือพวกคำร้องของคนในหมู่บ้านตั้งแต่ปีที่แล้ว
และทุกครั้งจะต้องการลายเซ็นยืนยัน มาปีนี้ลุงพึ่งเริ่มเก็บได้ไม่นาน แต่ตอนนี้ยังขาดลายเซ็น
ของคนจำนวนนึงอยู่ จะเป็นอะไรไหม ถ้าลุงจะให้หนูช่วยเอาลายเซ็นพวกนั้นมาให้หน่อย
ถ้าเปิดดูก็จะเห็นว่าชื่อไหนบ้างที่ขาด ขอโทษด้วยที่ไม่มีรูป
ลองถามคนในเมืองดูสิ ถือว่าเป็นการแนะนำตัวเองไปในตัว" เขาเหลือบตาขึ้นมองเข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาใกล้เที่ยง
"ถ้าเป็นตอนนี้เจ้าแนชคงกำลังเดินเล่นอยู่แหละ ลองไปดูที่ร้านคาวแอนด์ชีพดูสิ
เขาน่าจะแนะนำที่อยู่คนอื่นๆให้ได้" ตามด้วยถุงที่ห่อขนมปังทรงกลมเอาไว้ด้วยกันทั้งหมด 3 ชิ้น
"นี่ขนมปังหมูหยอง เอาไปกินเป็นมื้อเที่ยงสิ อ่อ อย่าลืมเก็บเงินไว้สำหรับจ่ายค่าเช่า ฤดูละ 30 G ล่ะเจ้าหนู โชคดีนะ"
.
Notification
[ ผู้เล่นได้รับ ขนมปังหมูหยอง 1 ถุง จำนวน 3 ชิ้น !! รีบกินล่ะก่อนที่มันจะเสีย !!]
[ ผู้เล่นได้รับเควส ' Introduce: Signature Hunt '
รายละเอียด ล่าลายเซ็นต์ของสมาชิกในหมู่บ้านที่ว่างอยู่ในสมุดที่ลุงแพซตันให้
เงื่อนไข: เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถือว่าเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ผู้เล่นจะได้ทำความรู้จักกับ NPC ทุกคนในแชทมาก่อน หรือก็คือ ยังไม่เคยเห็นหน้ากันนั่นเอง
รายชื่อที่ผู้เล่นต้องขอลายเซ็น เช็คได้ที่กระท่อมของผู้เล่น เมื่อขอลายเซ็นได้แล้ว NPC จะนำไปใส่เอาไว้ให้เอง ]
|
|
rose
New Farmer
Posts: 81
|
Post by rose on Jul 2, 2017 18:03:55 GMT 7
"ขอบคุณค่ะ"
เธอรับมันมาก่อนจะเดินออกไป
อืม ไปหาของป่าดีกว่า |
|
paytonb
New Farmer
ฉันเพย์ตัน ชาวสวนคนใหม่
Posts: 12
|
Post by paytonb on Jul 2, 2017 18:37:01 GMT 7
เพย์ตันพยักหน้าเสริมเพื่อบอกว่าเขาพูดถูกแล้ว ทําหน้าเศร้าอยู่
เล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายบอกว่าเพิ่งจะมาอยู่ในหมู่บ้านนี้ได้ไม่นาน
แบบนี้แสดงว่าเธอจะต้องออกไปตามหารายชื่อพวกนี้ด้วยตัวเง
ร่างบางโค้งอย่างสุภาพให้กับมาเวอริคก่อนจะทําท่าเดินหันหลัง
ไปจากบ้านของคุณลุงเพื่อไปเดินเตร่ตามหาคนอื่นๆต่อแต่ก็ต้อง
ชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
' บ้านนายก '
เป็นคําแรกๆที่เธอสนใจเลยด้วย ตั้งแต่มาถึงได้วันเดียวนั่นน่ะก็
ไม่เคยไปเหยียบที่นั่นเลย หรือถ้าให้พูดจริงๆเพล์ตันก็ยังไม่ได้
ไปที่ไหนนอกจากกระท่อมและบ้านคุณลุงด้วย
"โอ้ ! ขอบคุณมากๆเลยค่ะ "
โค้งผงกๆๆให้กับอีกฝ่ายอีกสองสามครั้งก่อนจะวิ่งตื๋ออกไป
|
|
Alan
New Farmer
Posts: 217 
|
Post by Alan on Jul 4, 2017 8:39:26 GMT 7
9 โมงเช้ากับอีกครึ่งนิดๆ อลัน ฮิลส์ในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์พร้อมรบเป็นชาวสวนมือใหม่ก็เดินทางมาถึง
ตั้งใจว่าจะมาก่อนเวลาสักหน่อย เผื่อสำรวจสถานที่แต่กลับพบคุณแพซตันคนเมื่อวานกับใครอีกคนไม่รู้นั่งอยู่ก่อนแล้ว
"สวัสดีครับ"
อลันเลิกคิ้วสูง ดูเหมือนเขาจะมาผิดเวลาจริงๆ นั่นละ
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 4, 2017 8:44:58 GMT 7
.
.
"ไม่เอาน่า อย่าหัวดื้อนักเลยแพชตัน อายุเราก็ขนาดนี้แล้วน้า..."
"สิ่งที่คุณทำมันไม่ถูกต้อง!!!"
"แล้วอะไรล่ะคือความถูกต้อง? คิดถึงคนที่นี่บ้างสิ"
"อย่างแกยังมีหน้ามาพูด--!!" ก็อก ก็อก ก็อก การสนทนาหยุดชะงักราวกับคัตเอ้าท์ที่ถูกสับลงกะทันหัน ตั้งแต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นครั้งแรก แพชตันก็ปิดปากฉับ มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่แสดงสีหน้าแปลกใจ ก่อนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนตรงข้าม ยิ่งทำให้แพชตันหงุดหงิด เขาไม่ไว้ใจคนตรงหน้ามากขึ้นไปทุกที
"โอ้ว นายนัดแขกไว้นี่เอง"
ชายสูงใหญ่เอ่ยอย่างอารมณ์ดี เมื่อเขาปรายตามองกลับไปที่แพชตันก็พบว่าอีกฝ่ายยังยืนนิ่งไม่ยอมปริปาก เขาจึงผละออกห่างจากเจ้าของบ้านตัวจริง แล้วเดินไปหยุดยืนตรงหน้าชายแปลกหน้าผู้มาใหม่
"สวัสดีครับ คุณคงเป็นชาวสวนใหม่ที่มาเช่าที่นั่นอยู่สินะ" ริมฝีปากคลี่ยิ้มยื่นไมตรี "ฉันชื่อโจเซตต์ เป็นนายกเทศมนตรีของที่นี่" โจเซตต์ หรือ นายกเทศมนตรีแต่งกายด้วยชุดสูทภูมิฐาน ดูออกจะเกินไปสำหรับชนบทแบบนี้
เขาดูอยู่ผิดที่ผิดทาง แม้น้ำเสียงที่ใช้จะสุภาพ แต่ภายใต้แว่นกันแดดสี่ทึบยี่ห้อแพง เขากลับมองชาวสวนใหม่อย่างอุกอาจ
"กลับไปได้แล้ว ไม่เห็นเหรอไงว่าฉันมีธุระ" ลุงแพซตันพูดขัด เมื่อเห็นคนที่เอาแต่จ่อไม่หยุดตั้งแต่เข้ามากำลังจะเปิดปากพูดต่ออีก
ดูออกได้ว่าเขากำลังพยายามข่มความไม่พอใจ อย่างน้อยก็ให้น้อยที่สุดต่อหน้าคนนอก
แต่นั่นยิ่งทำให้เทศมนตรีโจเซ็ตต์ถึงกับหลุดขำออกมาอย่างชอบพอ
"ได้สิ" เขาตอบแต่สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่ชาวสวนคนใหม่
"วันนี้ฉันแค่แวะมาเยี่ยมตามประสาเพื่อนบ้านเท่านั้นเอง" "ถ้างั้นว่างๆ ฉันจะแวะไปเยี่ยมที่นั่นบ้างแล้วกันนะ อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้จะเป็นยังไงแล้ว"
"ขอให้คุณโชคดีนะ ไปล่ะแพชตัน"
เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า ท่าทางเป็นมิตร แต่มีบางอย่างที่ไม่สามารถทำให้เชื่อได้สนิทใจ
ทันทีที่พูดจบท่านเทศมนตรีโจเซตต์ก็เดินผ่านแขกตัวจริง พ้นประตูห้องออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
ห้องนั่งเล่นถูกปกคลุมด้วยความเงียบอีกครั้ง
แพซตันถึงได้ถอนหายใจยาวออกมา ชายสูงวัยเดินกลับไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวตัวเดิม
เช่นเดียวกับครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าที่ห้องนี้ยังมีแต่ความสงบ
"นั่งลงก่อนสิ" แพซตันบอกกับคนที่เหลืออยู่ สายตาบอกตำแหน่งไปที่โซฟาตัวยาว
เมื่อมองขึ้นไปบนนาฬิกา มันก็อีกเล็กน้อยจึงจะถึงเวลาที่นัดไว้
|
|
Alan
New Farmer
Posts: 217
|
Post by Alan on Jul 4, 2017 9:04:24 GMT 7
"โอ้ว นายนัดแขกไว้นี่เอง" แขกที่ถูกเอ่ยถึงเลิกคิ้วสูง กดสายตาลงมองใครอีกคนที่ไม่เคยเห็นหน้าตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ตวัดสายตากลับมาจ้องมองอย่างไม่เกรงกลัว "สวัสดีครับ คุณคงเป็นชาวสวนใหม่ที่มาเช่าที่นั่นอยู่สินะ" ริมฝีปากคลี่ยิ้มยื่นไมตรี "ครับ" "ฉันชื่อโจเซตต์ เป็นนายกเทศมนตรีของที่นี่" "ครับผม" แม้จะมีแว่นกันแดดสีทึบกั้นขวาง อลันกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ไม่เป็นมิตรแม้แต่น้อย
สัญชาตญาณบางอย่างในตัวสัมผัสได้ถึงไอกลิ่นคุกคาม แต่เขาไม่อยากตัดสินใครจากการแค่พบหน้าเพียงครั้งเดียว
"กลับไปได้แล้ว ไม่เห็นเหรอไงว่าฉันมีธุระ" เสียงคุณแพซตันดึงสายตาของเขากลับมา บทสนทนาที่ไม่เป็นมิตรของคุณแพซตันและคุณโจเซตต์ยังคงดำเนินต่อไป "ได้สิ...วันนี้ฉันแค่แวะมาเยี่ยมตามประสาเพื่อนบ้านเท่านั้นเอง" "ถ้างั้นว่างๆ ฉันจะแวะไปเยี่ยมที่นั่นบ้างแล้วกันนะ อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้จะเป็นยังไงแล้ว" ... "ขอให้คุณโชคดีนะ ไปล่ะแพชตัน" "ครับ" ถึงจะรู้สึกไม่ชอบหน้าหน่อยๆ แต่อลันก็ยังค้อมหัวให้กับอีกฝ่ายที่จากไปอย่างมีมารยาท
ห้องนั่งเล่นถูกปกคลุมด้วยความเงียบอีกครั้ง
เสียงถอนหายใจยาวของคุณแพซตันเป็นสิ่งบ่งบอกถึงความหนักใจ
อลันนั่งลงบนโซฟายาวตามคำเชื้อเชิญของอีกฝ่าย ดูเหมือนจะมีเรื่องแย่ๆ เกิดขึ้นสินะ
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 4, 2017 9:59:22 GMT 7
To. Alan
แพซตันเลิกคิดเรื่องอื่น แล้วหันกลับาสนใจที่ชาวสวนคนใหม่ตรงหน้า
"ลุงเห็นว่าเจ้ายังไม่ได้เริ่มทำอะไรน่ะ เลยอยากแนะนำเรื่องที่พอจะแนะนำได้ ตอนนี้พื้นที่ในฟาร์มอาจจะรกมากไปซักหน่อย แต่ถ้าเจ้าจัดการพวกไม้หรือถางหญ้าออก ก็จะเห็นว่ามันมีพื้นที่ใช้ทำประโยชน์ได้หลากหลายเลยล่ะ" เนื้อเสียงแล้งน้ำตามอายุขัยเริ่มเอ่ยอธิบาย จากเรื่องใกล้ตัวที่เขาทำมันมาตลอดและถนัดที่สุด
"แปลงผักสามารถซื้อเมล็ดพันธุ์จากร้านมอร์แกน การเกษตรที่อยู่ในเมืองได้ ระยะเวลาการโตของแต่ละต้นจะไม่เท่ากัน และคุณภาพผลผลิตก็ไม่เท่ากัน
ขึ้นอยู่กับความเอาใจใส่ของพวกเจ้า ลุงหวังว่าเจ้าจะดูแลมันอย่างดีด้วย"
"นอกจากปลูกผักแล้วยังสามารถเลี้ยงสัตว์เพื่อเก็บผลผลิตที่ได้จากพวกมันได้ด้วย เจ้าสามารถซื้อมันได้จากร้านค้าที่เมือง แต่ก่อนจะเลี้ยง เจ้าก็ต้องสร้างโรงเรือนให้พวกมันก่อน รายละเอียดพวกนั้นก็ถามโอเว่น ที่บ้านช่างไม้แล้วกัน รวมถึงเรื่องการต่อเติมที่อยู่อาศัยเจ้าด้วย"
"ที่ท้ายหมู่บ้านมีท่าเรืออยู่ เดินออกจากเมืองไปไกลหน่อย ที่นั่นเจ้าจะตกปลามาขายหรือทำอาหารก็แล้วแต่..."
แพชตันเว้นช่วงเพื่อเรียบเรียงคำพูดในหัว เขาพยายามเลือกใช้คำที่จะไม่ยากต่อการทำความเข้าใจมากเกินไป
"นอกจากท่าเรือเจ้ายังสามารถตกปลาได้ที่ทะเลสาบในป่า แต่ระวังหลงล่ะ อ่อระวังสัตว์ป่าไว้ด้วย... จริงๆก็ไม่มีใครถูกทำร้ายมานานแล้ว พวกมันค่อนข้างรักสงบ แค่อย่าไปลุกล้ำเขตของพวกมันก็พอ"
"ทางตอนใต้ของป่าจะมีเหมืองอยู่ หากเจ้าอยากจะสร้างอะไรสักอย่าง ที่นั่นก็มีส่วนประกอบของวัตถุดิบอยู่ แล้วถ้าลงไปชั้นลึกๆก็จะมีอัญมณีอยู่ จริงๆงานทุกอย่างต้องใช้แรงทั้งนั้น แต่งานนี้จะหนักมากเป็นพิเศษ เมื่อไหร่ที่เจ้าคิดว่าการลงไปขุดด้วยตัวเองไม่คุ้ม ก็ไปซื้อวัตถุดิบบางอย่างได้ที่บ้านนายช่างอีดอน"
แพซตันหยุดพูดไปเสียดื้อๆ
"บางทีลุงควรดื่มน้ำซักหน่อย" กระแอมหนึ่งครั้ง แล้วรินน้ำจากเหยือกลงแก้วเพื่อหยิบมันมาดื่มดับกระหาย จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่อธิบายอะไรยาวๆแบบนี้คือตอนไหน แต่ก็เพื่อตัวอีกฝ่ายเอง "เอาด้วยไหม" ถามโดยไม่รอคำตอบ เขาเทน้ำใส่แก้วใส แล้วดันมันไปที่โต๊ะด้านหน้าของอีกฝ่าย
"และหากเจ้าเหน็ดเหนื่อยกับงาน ก็มีสถานที่ต่างๆให้เจ้าได้เลือกพักผ่อนระหว่างวัน ช่วงดึกๆพวกเราชอบไปสังสรรค์กันที่โรงแรมคุณนายดาห์เลีย ที่นั่นมีห้องอาหารตอนเช้า และบาร์กลางคืนอยู่"
"อย่าโหมงานหนักจนเกินไป ไปตรวจสุขภาพที่คลีนิกหมอแอมเบอร์บ้างล่ะ ถึงจะเป็นบ้านนอกแต่หมอของเราก็เก่งมากเลย"
"ที่ห้องสมุดมีหนังสือแปลกๆอยู่ จริงๆลุงก็ไปไม่ค่อยบ่อย แนะนำอะไรมากไม่ได้ แต่พวกเด็กๆชอบไปที่นั่นกัน"
แผ่นหลังค่อมเอนลงพิงโซฟา "หากเจ้าสงสัยอะไรอีกก็ถามออกมาได้เลย ลุงแค่แนะนำในส่วนที่คิดว่าจะ
แนะนำได้เท่านั้น แต่เจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้ดีกว่านี้ถ้าลงมือทำด้วยตัวเอง" เขากล่าวปิดท้าย
|
|
Alan
New Farmer
Posts: 217
|
Post by Alan on Jul 4, 2017 10:15:16 GMT 7
อลันมองแก้วน้ำที่อยู่ตรงหน้า โดยมีเสียงแหบแห้งของคุณแพซตันอธิบายเป็นฉากประกอบ
สมองค่อยๆ บันทึกทุกคำแนะนำในการใช้ชีวิต ณ ฟาร์มแห่งนี้อย่างตั้งอกตั้งใจ รวมไปถึงชาวเมืองทั้งหลายที่ถูกกล่าวถึง
จดจำรายชื่อและตั้งใจไว้แล้วถ้าหากมีเวลาหลังทำฟาร์มแล้วละก็ เขาจะต้องไม่พลาดที่จะไปเยี่ยมชมสถานที่ที่คุณแพซตันพูดถึงแน่นอน
เงาบนแก้วน้ำสะท้อนรอยยิ้มจางบนใบหน้าหนวดหร่อมแหร่ม ความฝันที่เขาอยากเป็นมาทั้งชีวิตค่อยๆ ก่อร่างสร้างตัว ณ ที่แห่งนี้แล้วสินะ
"หากเจ้าสงสัยอะไรอีกก็ถามออกมาได้เลย ลุงแค่แนะนำในส่วนที่คิดว่าจะ แนะนำได้เท่านั้น แต่เจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้ดีกว่านี้ถ้าลงมือทำด้วยตัวเอง"
ประโยคสุดท้ายทำให้อลันชะงักไปนิด นึกถึงเสียงถอนหายใจยาวและสีหน้าระโหยโรยแรงของอีกฝ่ายที่เกิดขึ้นไปเมื่อเช้า "คนเมื่อเช้า หมายถึงคุณโจเซตต์นะครับ..." ชายหนุ่มแลบลิ้มเลียริมฝีปากอย่างชั่งใจก่อนจะเอ่ยถาม
"ถ้าหากทำให้คุณแพซตันลำบากใจอะไรแล้วละก็ บอกผมได้นะ"
"ผมอาจจะช่วยได้บ้าง" มือหนากำเข้าหากันแน่น สีหน้าเด็ดเดี่ยวบอกเชิงสัญลักษณ์
หวังว่าคนตรงหน้าจะเข้าใจ เพราะที่นี้ป่าค่อนข้างเยอะ กว่าจะมีใครรู้คงใช้เวลาเป็นปีเลยละ
....
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 4, 2017 10:54:16 GMT 7
To. Alan
แพชตันชะงักมือที่กำลังจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มอีกครั้งเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน
แล้วจึงมอบสียงกลืนน้ำเปล่าลงในลำคอเป็นคำตอบในชั่วอึดใจ
มือเหี่ยววางแก้วน้ำที่หมดแล้วลง ตาสีสีดำสนิทราวกับไม้มะเกลือสบกับคู่สนทนา "ไม่มีอะไรหรอกเจ้าหนู เรื่องไร้สาระของคนแก่น่ะ"
"แค่ระวังอย่าไปหลงเชื่อคำพูดของเขามากก็พอ"
แพชตันตัดบท คงไม่ดีแน่หากต้องให้คนหนุ่มสาวที่ไม่เกี่ยวข้องมารู้เรื่องราวชวนปวดหัวนั่น
"นี่ก็จะเที่ยงแล้ว เจ้ากลับไปจัดการธุระของเจ้าเถอะ" ชายแก่ยันตัวลุกขึ้น ตั้งใจจะเดินไปส่งอีกฝ่ายที่หน้าประตูแต่ขาทั้งสองถูกยั้งไว้เมื่อนึกบางอย่างออก
"โอ้! รอแปปนึงนะ ลุงมีเรื่องอยากจะวานเจ้าหน่อย" ว่าเพียงเท่านั้น เจ้าของบ้านก็หายตัวเข้าไปที่ห้องทำงาน เพียงไม่นานชายแก่ก็กลับมาพร้อมถุงบรรจุบางอย่างและสมุดสีเหลืองเรียบๆที่ดูจะผ่านการ
ใช้งานมานานพอควร เขาส่งสมุดให้อลันก่อนเป็นอย่างแรก
"สมุดเล่มนี้เป็นบันทึกความคิดเห็นหรือพวกคำร้องของคนในหมู่บ้านตั้งแต่ปีที่แล้ว
และทุกครั้งจะต้องการลายเซ็นยืนยัน มาปีนี้ลุงพึ่งเริ่มเก็บได้ไม่นาน แต่ตอนนี้ยังขาดลายเซ็น
ของคนจำนวนนึงอยู่ จะเป็นอะไรไหม ถ้าลุงจะให้หนูช่วยเอาลายเซ็นพวกนั้นมาให้หน่อย
ถ้าเปิดดูก็จะเห็นว่าชื่อไหนบ้างที่ขาด ขอโทษด้วยที่ไม่มีรูป
ลองถามคนในเมืองดูสิ ถือว่าเป็นการแนะนำตัวเองไปในตัว" เขาเหลือบตาขึ้นมองเข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาใกล้เที่ยง
"ถ้าเป็นตอนนี้เจ้าแนชคงกำลังเดินเล่นอยู่แหละ ลองไปดูที่ร้านคาวแอนด์ชีพดูสิ
เขาน่าจะแนะนำที่อยู่คนอื่นๆให้ได้" ตามด้วยถุงที่ห่อขนมปังทรงกลมเอาไว้ด้วยกันทั้งหมด 3 ชิ้น
"นี่ขนมปังหมูหยอง เอาไปกินเป็นมื้อเที่ยงสิ อ่อ อย่าลืมเก็บเงินไว้สำหรับจ่ายค่าเช่า ฤดูละ 30 G ล่ะเจ้าหนู โชคดีนะ"
.
Notification [ ผู้เล่นได้รับ ขนมปังหมูหยอง 1 ถุง จำนวน 3 ชิ้น !! รีบกินล่ะก่อนที่มันจะเสีย !!]
[ ผู้เล่นได้รับเควส ' Introduce: Signature Hunt '
รายละเอียด ล่าลายเซ็นต์ของสมาชิกในหมู่บ้านที่ว่างอยู่ในสมุดที่ลุงแพซตันให้
เงื่อนไข: เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถือว่าเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ผู้เล่นจะได้ทำความรู้จักกับ NPC ทุกคนในแชทมาก่อน หรือก็คือ ยังไม่เคยเห็นหน้ากันนั่นเอง
รายชื่อที่ผู้เล่นต้องขอลายเซ็น เช็คได้ที่กระท่อมของผู้เล่น
เมื่อขอลายเซ็นได้แล้ว NPC จะนำไปใส่เอาไว้ให้เอง
]
|
|
