$ ซื้อแกะและอาหารแกะ

สายตาคมมองตามปากกาหมึกซึมสีทองตาแป๋ว เขารับมาถือไว้พร้อมสมุด
ก่อนหิ้วแกะน้อยในอ้อมแขนให้อีกฝ่ายอุ้ม

"โห ปากกาสีทอง ผมขอเลยได้ป่าวครับ"

ว่าพลางฉีกยิ้มกว้าง ยังไม่ยอมเซ็นต์ให้
แต่จังหวะนั่นก็มีหญิงสาวอีกคนเข้ามาหา

"สวัสดีค่ะ พอดีฉันได้รับคำสั่งจากลุงแพซตันให้มาหาคนที่ชื่อ แนซ น่ะค่ะ"

เจ้าของชื่อหันไปมองก่อนพยักหน้าสองสามที

"ผมเอง คนสวนใหม่ของลุงแพซอีกอ่ะดิ ใช่ป่ะครับ
...ยื่นสมุดมาเลย เดี๋ยวผมเซ็นต์ให้"

ท่อนแขนยาวกางออกเพื่อรับเอาเจ้าลูกแกะตัวน้อยมาอุ้มแบบเก้ๆกังๆ
ขนนิ่มๆที่หยุบหยับไปตามแขนชวนให้รู้สึกดีและจั๊กจี้นิดๆไปพร้อมๆกัน
โชคดีหน่อยที่มันไม่ได้ต่อต้านแบบที่ชายหนุ่มแอบคิดไว้ เขาถึงได้เริ่มลองเขย่าตัวมันเบาๆเหมือนเด็กเล็ก

"โห ปากกาสีทอง ผมขอเลยได้ป่าวครับ"
รีบละสายตาออกจากสัตว์ขนฟู มองไปยังเจ้าของคำถามที่ฉีกยิ้มรออยู่
"โทษทีที่ต้องตอบว่าไม่ได้ นั่นของทำมาหากินของฉันเลยนะ"
ฟอนว่าพลางกลั้วหัวเราะ แต่แฝงด้วยความจริงจังกับคำตอบ

เขาเพียงยืนรอให้เด็กหนุ่มเซ็นลายเซ็นให้ตามที่ขอ แต่ไม่ได้เร่งเร้า
เพราะตอนนี้ก็พอมีอะไรให้ทำแก้เบื่อ "มันมีชื่อไหม?" เขาถามถึงแกะในอ้อมแขน

แต่ยังไม่ทันได้คำตอบจากแนช เด็กสาวคนหนึ่งก็ปรากฏตัวตามมา
จากคำบอกเล่า เธอก็คงเป็นคนสวนใหม่และได้รับคำไว้วานจากลุงแพซตันให้มาทำเหมือนกัน

อืม เป็นการรับน้องจริงๆด้วยสินะ

"ยังเลยครับ มันพึ่งเกิดไม่กี่วันเอง
พี่ตั้งชื่อให้มันเลยสิ ..อ่อ นี่เป็นตัวเมียนะ"

"ให้ฉันตั้งเนี่ยนะ?" เลื่อนสายตากลับมามองหน้าแกะตัวน้อย ที่กำลังจ้องเขากลับด้วยดวงตากลมแป๋ว
ฟอนจ้องมันนิ่งอย่างคนใช้ความคิด
...ถ้าแนชรู้ว่าเขาตั้งชื่อแมวที่เคยเลี้ยงว่ายังไง หมอนี่คงไม่ยอมเสนอให้เขาเป็นคนตั้งชื่อแน่ๆ
ถึงลึกๆแล้วเขาจะดีใจที่รู้สึกเหมือนได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตสิ่งมีชีวิตเล็กๆแบบนี้ก็ตาม

"ชื่อดอลลี่เป็นไง เผื่อเธอจะได้เป็นแกะที่ดังแล้วก็สวยที่สุดในหมู่บ้านนี้"
เสนอชื่อง่ายๆแบบที่คิดว่าถ้าแกะตัวนี้เป็นเด็กแล้วโตขึ้น คงไม่อายถ้าโดนใครเรียกชื่อ

ต่อให้แวบนึงในสมองจะแอบมีชื่ออย่าง เอลิซาเบธ เจนธ์ สตีเวน แลง โคลิน สจ๊วต ที่ 2 ผุดขึ้นในหัว

"ขอบใจมาก" ยื่นมือไปรับสมุดและปากกาคืน แลกเปลี่ยนกับการส่งเจ้าแกะน้อยที่พึ่งตั้งชื่อให้หมาดๆกลับคืนเจ้าของ

ใจจริงเขาอยากสอบถามเกี่ยวกับสัตว์ทั้งวัวและแกะมากกว่านี้ แต่การจะให้อีกฝ่ายมานั่งตอบคำถาม
คนที่ยังสร้างไม่ได้แม้แต่คอกสัตว์อย่างเขาก็ดูจะรบกวนเกินไปหน่อย... ก็สมมุติว่าถ้าเกิดเขาเป็นแนช เขาจะรู้สึกแบบนั้น

และเขาก็ยังเหลือคนที่ต้องไปตามหาลายเซ็นอีกตั้งหลายคน "นายเป็นเจ้าของร้านใช่ไหม เปิดตั้งแต่กี่โมงถึงกี่โมงล่ะที่นี่"
เอาไว้ผ่านอุปสรรคแรกไปได้ก่อน ค่อยมาถามเอาตอนนั้นก็คงยังไม่สาย

"ชื่อดอลลี่เป็นไง เผื่อเธอจะได้เป็นแกะที่ดังแล้วก็สวยที่สุดในหมู่บ้านนี้"

"ดอลลี่เหรอ..ชื่อฟังดูรวยดี ผมชอบนะ"

แนชฉีกยิ้ม รู้สึกชอบใจและเห็นด้วยกับชื่อนั่น
เมื่อได้รับแกะน้อยคืนมาเขาก็โยงตัวนุ่มๆของมันเล่นพลางพูดเหมือนถามความคิดเห็น
ทั้งๆที่ไม่ได้ต้องการคำตอบอะไร..อ้าว ก็แกะ มันพูดได้ไหมล่ะ

"แกก็ชอบใช่ป่ะหืออ"

แต่ก่อนที่เขาจะได้เล่นหยอกกับเจ้าดอลลี่ตัวน้อยมากไปกว่านี้
ร่างสูงที่อุตส่าตั้งชื่อให้ก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง

"นายเป็นเจ้าของร้านใช่ไหม เปิดตั้งแต่กี่โมงถึงกี่โมงล่ะที่นี่"

"อ่า ปกติผมเปิดเช้านะก็ตั้งแต่หกโมงนู่นแหละครับจนถึงสามโมงเย็นได้
แต่ถ้าพี่จะเข้ามาซื้อเย็นกว่านั้นก็ได้นะ แค่หาตัวผมให้เจออ่ะ เดี๋ยวมาเปิดร้านให้เลย"

แนชตอบพลางเหลือบมองนาฬิกาไม้ที่แขวนอยู่มุมร้าน

"แล้วเดี๋ยวพี่ต้องไปหาลายเซ็นต์จากคนอื่นต่อใช่ป่าว เวลานี้ผมแนะนำให้ไปหาพี่โจนะ
หลานนายกอ่ะครับ พี่เขาไม่ค่อยมีไรทำเท่าไร--เพราะงั้นน่าจะอยู่บ้านแหละ"

ทุกประโยคเขาพูดด้วยความจริงใจล้วนๆ
ก่อนจะโบกมือลาให้พี่ชายคนใหม่ไปๆได้สักที

---

to. Cpoh

💝 LOVE POINT 💝
NASH D.C. +7

---

"ดิฉันชื่อ โรเซ่ แบล็คเคอร์ ค่ะ.."

เสียงแนะนำตัวของหญิงสาวที่ยังเหลืออยู่เรียกให้เขาหันมาสนใจอีกครั้ง
จริงสิ คนนี้ก็คนสวนคนใหม่นี่เนอะ

"โอเคครับบ ผมเรียกคุณโรสได้ไหม โรเซ่มันยาวไปอ่ะ"

เขาขออนุญาติพลางฉีกยิ้มให้จนเห็นลักยิ้มน้อยๆ ก่อนหยิบดินสอออกมา
จากกระเป๋ากางเกงแล้วเซ็นต์ชื่อลงในสมุดให้อีกฝ่ายอย่างรวดเร็วแล้วส่งคืนให้



"นี่ครับ"

"แล้วดิฉันจะไปหาใครต่อหรอคะ พอดีฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเมืองนี้เท่าที่ควร.."

แนชทำท่าคิดแปปนึงก่อนบอก

"อือ..ลองไปหาพี่โจดูอ่ะครับ
น่าจะกำลังนอนชิลอยู่สวนบ้านนายกแหละ"


.


to. Rose

💝 LOVE POINT 💝
NASH D.C. +3

"เออ.. คุณคือคุณแนชรึเปล่าครับ?"

เสียงเรียกทำให้แนชเงยหน้าขึ้นจากแกะน้อยดอลลี่บนตัก
นัยน์ตาคมมองร่างเล็กที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตา เขาเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะโค้งมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม

"ไม่ต้องเรียกคุณหรอกครับ แนชเฉยๆก็พออ่ะ
เป็นคนสวนคนใหม่ของลุงแพซตันแน่ๆเลยใช่เปล่า?
คุณชื่ออะไรอ่ะ อายุเท่าไร ผมจะได้เรียกถูก"

แนชพูดรัว ก่อนยืนขึ้นเต็มความสูง
มือหนึ่งอุ้มแกะน้อยไว้ อีกมือยื่นไปเชิงทักทาย

"แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักนะครับบ"

"ใช่ครับ ผมเป็นชาวสวนคนใหม่ ชื่อ รัสเซล ลี อายุ24ครับ"

แนชเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจ

"ว๊าวว พี่รัสหน้าเด็กเวอร์ ตัวเล็กด้วย ดีจังแหะ ผมพึ่ง 17 เองแหละ"

ร่างสูงฉีกยิ้มให้อย่างอารมณ์ดีจนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง

"คือคุณลุงแพซตันต้องการให้แนชเซ็นต์ชื่อยืนยันลงบนสมุดเล่มนี้น่ะครับ"

แนชรับสมุดเล่มเหลืองมาถือไว้
ก่อนจะส่งแกะในมือให้คนร่างเล็กกว่า

"ได้ดิครับ งั้นผมฝากเจ้าดอลลี่แปปนึงนะ"

ฝากเสร็จก็หยิบดินสอออกมาเขียนชื่อตัวเองลงไป
ก็นะ เขายังไม่สิบแปดเล้ยย จะไปมีลายเซ็นต์วุ่นวายเหมือนคนอื่นได้ไง

"อ่ะพี่ เสร็จล่ะ"

แนชยื่นสมุดคืนให้ แล้วหิ้วปีกแกะคืนมา