$ ซื้อแกะและอาหารแกะ

วันนี้อากาศดี ลมกำลังเย็นสบาย แดดกำลังมีให้อบอุ่น
ก็นะ วันแรกของฤดูใบไม้ผลินี่หว่า..

ร่างสูงของชายหนุ่มวัยสะรุ่นเดินอุ้มลูกแกะตัวน้อยเข้ามาในร้านคาวแอนด์ชีปจากประตูหลัง
หลังจากที่เขาพึ่งเดินวนดูตรวจเช็คแกะกับวัวในคอกเสร็จ
วันนี้แนชใช้เวลาไปเยอะกว่าเดิมนิดหน่อยเพราะอากาศดีเลยเดินเล่นเพลิน

"โอ๊ะ ได้ยินว่ามีชาวไร่คนใหม่มานี่น่า ผู้หญิงหรือผู้ชายลืมถามซะด้วยดิ
หว่า แล้ววันนี้เราจะได้เจอไหมเนี่ย คิดว่าไงแกะ หืออ"

เมื่ออยู่คนเดียวและมีแกะในอ้อมแขนอยู่หนึ่งตัว แนชก็ยกลูกแกะตัวจ๋อยขึ้นมาจ้องหน้าถาม
แกะน้อยที่พึ่งเกิดได้ไม่กี่วันกระพริบตาปริบๆ ส่งเสียงแบะๆ แลดูปัญญาอ่อน ทำให้แนชหัวเราะขำ

"แต่ก็ดีน่า เบื่อหน้าเก่าๆจะแย่ล่ะ เห็นด้วยใช่ม่ะแกะ"

ร่างสูงกดหัวแกะให้มันพยักหน้าหงึกๆ เมื่อได้ดังใจแนชก็ฉีกยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มสองข้าง
ก่อนเดินไปนั่งกินลมชมวิวอยู่หน้าร้าน แล้วเอาลูกแกะน้อยที่ถือติดมือมาว่าวางไว้บนตักเป็นพร็อพประกอบฉาก


.

"สวัสดีค่ะ คนที่ชื่อแนช อยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ?"

หืออ.. แนชหยุดเล่นกับแกะน้อยบนตัก เงยหน้ามองคนมาใหม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
คิ้วเรียวเลิกขึ้นด้วยความแปลกใจไม่น้อย

'ใครวะ'

และแวบต่อมาเขาก็มีคำตอบให้ตัวเองได้ ร่างสูงชี้นิ้วออกไป

"คุณ..ชาวไร่คนใหม่ของลุงแพซใช่ไหมอ่ะ"

พูดเสร็จเขาก็ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มตั้งสองข้างแหนะ

"ฟลอร่า ชื่อเหมือนดอกไม้เลย"

แนชเอ่ยชมนิดๆ ก่อนมองสมุดสีเหลืองที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า
คำถามของหญิงสาวผมฟ้าๆม่วงๆทำให้เขาพยักหน้ารับงึกๆ

"อ่ออ รู้ดิครับ ผมชื่อ แนช นะ
ในรายชื่อต้องมีอยู่แล้วล่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ "

เขารับสมุดสีเหลืองมาถือไว้ ก่อนยืนขึ้นแล้วส่งมือไปแทนการทักทาย
แกะน้อยในอ้อมแขนดุกดิกนิดหน่อยเมื่อเจ้าของมันขยับตัวกระทันหัน

"ยังมั้งครับ ปีนี้ผมเหมือนยังไม่ได้เซ็นเลยนะ"

แนชวางแกะน้อยลงพื้นและกักเจ้าตัวนุ่มนิ่มไว้หว่างขากันไม่ให้มันวิ่งหนีไป
ก่อนเปิดสมุดเหลืองในมือทีละหน้า เขาเอียงคอพลางขมวดคิ้วนิดๆ เมื่ออ่านถึงหัวข้อแสดงความคิดเห็นในครั้งนี้

"เรื่องนี้เหรอ.." ร่างสูงพึมพำเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
ก่อนเงยหน้าส่งยิ้มให้ฟลอร่า ความแปลกใจก่อนหน้านี้หายวับไปทันที "แปปนึงนะครับ เดี๋ยวผมมา"


พูดจบแนชก็หิ้วแกะด้วยมือข้างเดียวเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในร้าน
ก่อนจะเดินกลับมาในเวลาไม่นานนัก คราวนี้แกะในมือไม่อยู่แล้วแหละ
มีแต่สมุดเล่มเหลืองที่เพิ่มลายเซ็นต์ของแนชเข้าไปเรียบร้อยแล้ว



"นี่ครับ ผมเซ็นต์ส่วนของผมแล้วน่า ส่วนคนที่ยังไม่เซ็นต์อ่อ มีอีกหลายคนเลยอ่ะ แต่ผมไม่รู้ว่าอยู่ไหนกับบ้างอ่ะดิเวลานี้...
อ่อ! พี่อิกกี้น่าจะอยู่ร้านช่างตีเหล็ก ปกติก็ในโรงรถแหละมั้งครับ ฟลอร่าลองไปหาดู" เขายื่นสมุดคืนให้คนตรงหน้า
 "อย่าลืมแวะมาหาผมอีกล่ะ มาซื้อแกะซื้อวัวก็ได้ ร้านนี้ดีสุดในหมู่บ้านแล้วนะ เชื่อผมไหม"

แนชยักยิ้มข้างนึงพลางส่งยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร

"ขอบใจนะสุดหล่อ น่ารักจังเลย"

แนชยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มเมื่อได้ยินคำนี้

"ฟลอร่าก็สวยมากเลยครับบ น่ารักมากด้วยอ่ะ"

เขาปิดท้ายแล้วโบกมือลาคนสวยที่เดินตัวปลิวจากไปล่าลายเซ็นต์ต่อ


________________________________________________



💝 LOVE POINT 💝
NASH D.C. +9

หลังจากที่มูนเดินออกมาจากบ้านของคุณลุงแพซตันแล้ว
ร่างบางของมูนก็เดินถือสมุดสีเหลืองและถุงขนมปังที่ได้มาจากคุณลุงแพซตัน
มาที่ร้านCow and Sheepที่คุณลุงแพซตันบอกมา
คิ้วสวยเลิกขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นกับแกะตัวเล็กน่ารักอยู่
เมื่อเห็นดังนั้นมูนก็เดินเข้าไปหาพร้อมกับถามชายหนุ่มคนนั้นว่า


"ขอโทษนะครับคือไม่ทราบว่าคนที่ชื่อแนชอยู่รึเปล่าครับ"


มูนถามขึ้นใบหน้าสวยก็จ้องไปที่แกะตัวเล็กที่นอนอยู่บนตักของชายหนุ่มไม่วางตา

มูนทำหน้าตกใจทันทีที่คนตรงหน้าคือคนที่เขาจะต้องมาหาก่อนที่พยักหน้าแทนคำตอบ
แล้วรับแกะน้อยมาอุ้มไว้ไวเท่าความคิดมูนก็ฟุบหน้าลงกับลูกแกะทั้นที่
เพราะขนที่นุ้มนิมของมันก่อนที่จะได้ยินคุณแนชพูดขึ้นว่า


"งั้นผมฝากแปปนึง เดี๋ยวไปเอาดินสอก่อน"

มูนเงยหน้าขึ้นก่อนจะตอบออกไปว่า


"ครับ"


ร่างบางตอบพร้อมกับรอยยิ้มมือก็อุ้มเจ้าแกะน้อยดีๆเพื่อไม่ไห้มันตก


"เออ ว่าแต่ลุ-- น้าชื่อไรเหรอครับ?"


มูน กระพริบตามองคุณแนชก่อนจะหันไปมองข้างๆ
ก็เจอเข้ากับคุณลุงคนหนึ่งเข้ามูนมองนิดหนึ่งก่อนจะได้ยินคุณแนชถามตัวเองว่า


"คุณด้วย ชื่อไรอ่ะ แล้วแบบ..ใช่ ใช่ป่ะ"


เด็กหนุ่มร่างบางยกยิ้มขำทันที่ก่อนจะตอบคำถามของร่างสูงตรงหน้า


"ผมมูนครับมูน อัลลาโน่ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณแนช"


ร่างบางพูดยิ้มๆก่อนจะพูดขึ้นอีกว่า


"ครับผมเป็นผู้ชายครับ"


มูนพูดไปก็ขำไปเพราะมีหลายคนที่คิดว่าเขาเป็นผู้หญิง
มันเลยไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสำหลับร่างบางเลย