✟ โบสถ์ประจำเมือง

To Morpheus

พอเห็นอีกฝ่ายหาวนอน คนเป็นบาทหลวงก็ไม่อยากจะรบกวนอะไรอีก
เพราะแค่มอร์เฟียสเข้าใกล้พระองค์มากขึ้น ก็ถือว่าประสบความสำเร็จไปอีกขึ้นแล้ว
ชายวัยกลางคนพยักหน้าให้เล็กน้อย ขายาวพาเดินไปส่งหน้าโบถส์
"ไปดีมาดีนะครับ โชคดีกับการตกปลาและใช้ชีวิตล่ะ"

To Alan

บรรยากาศของความเป็นผู้ใหญ่แผ่มาจากผู้ชายตรงหน้า
ต่างกับคนสวนใหม่ของแพชตันอยู่หลายคน ด้วยเซนท์ของตัวเองที่ไม่ค่อยจะผิดพลาด
ทำให้เขารู้ว่าอาจจะคุยถูกคอกับอลัน ฮิลส์

คงจะเป็นการเสียมารยาท ถ้าปล่อยให้ผู้เป็นแขกยืนรออยู่นานสองนาน
ชายวัยกลางคนพยักหน้าเชื้อเชิญ “มาสิ” เขาว่าขณะที่ขาก้าวพาไปห้องทำงาน
ที่ถูกใช้เป็นห้องรับรอง หรือแม้กระทั่งห้องทานข้าวในบางครั้งบางคราว

'แกร๊ก' เสียงล็อคที่ถูกเคลื่อนของบานประตูขณะกำลังแย้มเปิดจากด้านนอกเข้ามาภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดปานกลาง
ด้านในมีโต๊ะทำงานของบาทหลวงตั้งอยู่บริเวณหน้าต่าง พร้อมกับโต๊ะกลมถูกตั้งไว้กลางห้อง
ข้างห้องมีตู้เก็บของที่มีหนังสือเบียดกันอยู่แออัดจนมากินพื้นที่ต่างๆ ลามไปถึงพื้น

“ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีคนมาที่นี่หรอก อาจจะรกหน่อยนะ”
เขาเพยิดหน้าไปทางเก้าอี้ว่าง ให้อลันเลือกนั่งได้ตามใจ ก่อนจะวุ่นวายกับการจุดไฟ และชงกาแฟ

ไม่นานก็มีเครื่องดื่มร้อนๆ กลิ่นหอมลอยฟุ้งอยู่ภายใน
ชายวัยกลางคนยกถาดกาแฟมาไว้ที่โต๊ะ นั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม
“รู้นะว่าต้องใส่น้ำตาลกี่ก้อนถึงจะอร่อย” บอกให้เป็นตัวเลือก ขณะที่ตัวเขาเองอื่มแค่กาแฟดำ

“ส่วนพิธีสรรเสริญพระเจ้า ถ้าลูกสะดวก หรือไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป
พ่อขอชวนมาในวันอาทิตย์ที่จะถึงได้ไหม ?
นานๆ ที เข้ามาหาพระองค์บ้างก็คงจะสงบใจได้ไม่น้อย"

To Charliz

หากไม่อ่านพระคัมภีร์ สิ่งที่บาทหลวงทำก็แค่งานทั่วไป คล้ายกับการดูแลบ้าน
แต่เป็นบ้านหลังใหญ่ของพระองค์ ผู้ที่ซึ่งให้ที่พักพิงสำหรับใครหลายคนเสมอมา
รวมถึงการทำกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ ร่วมกันกับเด็กที่โบถส์ มีอยู่หลายชีวิตที่เขารับดูแลเอาไว้

ช่วงหลังอาหารกลางวัน มีคนในหมู่บ้านแวะเอาชีสมาให้เขาจำนวนหนึ่ง
ทำให้นึกถึงสมัยก่อน ที่ต้องกินชีสรสชาติแย่ๆ คู่กับขนมปังขึ้นรา แต่ตอนนี้ไม่เหมือนอดีตอีกต่อไปแล้ว
เด็กเล็กที่โบถส์พากันตื่นเต้นทันทีเมื่อรู้ว่าเขาจะนำไปทำขนม แม้ไม่ใช่มือโปร
แต่ก็พอถูไถไปได้จากประสบการณ์ที่เคยลองผิดลองถูก และรสชาติมันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นัก
จากการชิมของเขาเองน่ะนะ

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เค้กร้อนๆ ถูกนำออกมาจากเตาอบโบราณที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะยังใช้งานได้
ขณะที่เขากำลังจะตัดแบ่งก็ได้ยินเสียงเด็กวิ่งมาบอกว่ามีใครก็ไม่รู้เข้ามาอธิษฐานในโบถส์
คนเป็นหลวงพ่อไม่ว่าอะไร เขาทำเพียงแค่เดินออกไปสังเกตสถานการณ์

ชายวัยกลางคนสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของหญิงสาวตรงหน้า เขาไม่เคยเห็นเธอมาก่อนก็จริง
แต่พอจะเดาได้ว่าเป็นคนสวนใหญ่ของแพชตัน ที่ช่วงนี้ขยันเข้าโบถส์กันอย่างมากหน้าหลายตา

“นี่” เอ่ยเสียงเรียกเด็กที่เขามอบหมายให้เป็นหัวหน้าของทุกคน “เตรียมชุดน้ำชาให้พ่อทีนะ"

To Charliz

ภาพที่บาทหลวงเห็นตรงหน้าทำเอาเขานึกถึงเด็กเล็กที่หลงทางเข้ามาในสวนดอกไม้
เธอดูหลงไหลกุหลาบที่อยู่ภายใน หรือรูปปั้นพระแม่มารีที่อยู่บริเวณนั้น
ด้วยความที่เขากลัวจะเสียมารยาทหากไม่ต้อนรับแขก
ชายวัยกลางคนตัดสินใจส่งเปล่งเสียงอันก้องกังวาลเอ่ยทักทาย
"โบถส์ที่นี่น่ะ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ดูสงบดีนะ"

"ยังไงถ้าชื่นชมความงามเรียบร้อยแล้ว พ่อก็ขอเชิญมาดื่มชานะลูก"

"โบถส์ที่นี่น่ะ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ดูสงบดีนะ"

ชาร์ลิซหันขวับไปมองเมื่อได้ยินเสียงพูด เธอไม่ได้รู้สึกตกใจเท่าไหร่เพราะคิดอยู่แล้วว่ายังไงโบสถ์แห่งนี้ก็ต้องมีคนคอยดูแล
หญิงสาวยิ้มให้บาทหลวงประจำโบสถ์ ก่อนจะเอ่ยตอบ

"ใช่ค่ะ ฉันรู้สึกว่าที่นี่สงบและสวยงามมาก"


"ยังไงถ้าชื่นชมความงามเรียบร้อยแล้ว พ่อก็ขอเชิญมาดื่มชานะลูก"

หูกระดิกเมื่อได้ยินคำว่าดื่มชา ดื่มชาก็ต้องมีขนมกิน เธอพอจะเดาที่มาของกลิ่นขนมออกแล้วว่ามาจากที่ไหน
ชาร์ลิซพยายามสำรวมตัวเองให้มากที่สุดขณะที่เดินเข้าไปหาบาทหลวง
เธอเว้นระยะจากบาทหลวงประมาณสองช่วงแขนก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงขัดเขิน

"รบกวนด้วยนะคะ"

To Morpheus

“แม้บิดาและมารดาของข้าพระองค์ทอดทิ้งข้าพระองค์ แต่พระเจ้าจะทรงยกข้าพระองค์ขึ้น”
มีรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องพันธกิจของพระองค์มากมาย บาทหลวงเลือกอิสยาห์ 9:2

ประตูโบถส์ถูกเปิดโดยฝีมือของเด็กหนุ่มที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตา
อีกฝ่ายมาโบถส์หลายครั้งจนเขาจำหน้าได้แล้ว หากแต่ยังติดการทำพิธีอยู่
ชายวัยกลางคนจึงกล่าวต่อท่ามกลางบรรยากาศอันศักดิ์สิทธิ
พร้อมภาวนาในใจไปจนกว่าจะจบพืธี

“ชนชาติที่ดำเนินในความมืด จะได้เห็นความสว่างยิ่งใหญ่
บรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในแผ่นดิน แห่งเงามัจจุราช สว่างจะได้ส่องมาบนเขา”