Russell Lee
New Farmer
ฤดูร้อนมันต้องเล่นน้ำสิครับ!
Posts: 362 
|
Post by Russell Lee on Jul 17, 2017 1:14:00 GMT 7
"เรื่องเล็กน้อย ถ้าอยากดื่มอีกตอนไหนก็มาได้นะ บ้านหลังนี้ยินดีต้อนรับเสมอ"
"อันนี้พ่อให้ ถือว่าเป็นของขวัญต้อนรับ
ด้านในมีไบเบิ้ลกับของเล็กๆ น้อยๆ อยู่ เอาไว้เปิดดูตอนถึงบ้านก็ได้นะครับ"
เขารู้สึกเกรงใจจนเหงื่อผุดเต็มใบหน้าเลย
พอมองซองที่ถูกเลื่อนมาให้ก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆตอบกลับไป
ระหว่างนั้นก็มีเด็กคนหนึ่งเข้ามาพูดคุยกับคุณพ่อ
และดูเหมือนต้องการจะให้ออกไปด้วยกัน
"ใจเย็นสิ พ่อมีแขกอยู่นะ"
เขารู้สึกเหมือนเห็นบรรยากาศครอบครัวที่แสนอบอุ่น
ใจก็นึกถึงบ้านที่จากมา แต่มันกลับไม่ได้อบอุ่นอย่างที่ควรจะเป็น
"พวกเด็กๆ น่ะ สงสัยคงอยากให้พ่อไปดูดอกไม้ที่กำลังบาน
ลูกจะออกไปพร้อมกันเลยไหม พ่อจะได้ไปส่งด้วย"
เพราะมัวแต่เหม่อเมื่อคิดถึงที่บ้าน รัสเซลจึงหยิบซองไว้ในมือ
แล้วจึงลุกขึ้นอย่างเก้ๆกังๆ
"ค ครับ"
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 17, 2017 1:42:49 GMT 7
"เกร็งใหญ่เลย"
ไม่แน่ใจว่าเขาบอกให้อีกฝ่ายลดการ์ดเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันนี้
แต่ก็ยังอดไม่ได้เมื่อเห็นท่าทีกล้าๆ กลัวๆ นั่น
"ถือซองดีๆ นะครับ เดี๋ยวไบเบิ้ลจะยับเอา พ่อเอาไว้ให้เราอ่านเวลาว่างหรืออ่านทวนก่อนนอน
ถ้าครั้งหน้ามาโบถส์อีก จะหยิบติดมือมาก็ได้"
เงาใหญ่ของชายวัยกลางคนทอดไปบนพื้นดินทันทีเมื่อเขาเปิดประตูโบถส์
นาฬิกาข้อมือบอกว่าเป็นเวลาช่วงเที่ยงวันเขาจึงไม่แปลกใจเท่าไหร่กับแสงสะท้อนตรงหน้า
ก่อนมือกร้านหยาบของเขาจะปิดประตูโบถส์ลงขณะรออีกฝ่ายออกมา
"ยังไงพ่อก็ขอส่งตรงนี้ละกัน ยังต้องไปดูแปลงดอกไม้ต่อน่ะ
ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ ลูกจำทางกลับได้นะ ?" บาทหลวงเอ่ยอย่างใจดี "ขอให้พระเจ้าคุ้มครองนะลูก" |
|
Russell Lee
New Farmer
ฤดูร้อนมันต้องเล่นน้ำสิครับ!
Posts: 362
|
Post by Russell Lee on Jul 17, 2017 1:48:59 GMT 7
"เกร็งใหญ่เลย"
"ถือซองดีๆ นะครับ เดี๋ยวไบเบิ้ลจะยับเอา พ่อเอาไว้ให้เราอ่านเวลาว่างหรืออ่านทวนก่อนนอน
ถ้าครั้งหน้ามาโบถส์อีก จะหยิบติดมือมาก็ได้"
"ยังไงพ่อก็ขอส่งตรงนี้ละกัน ยังต้องไปดูแปลงดอกไม้ต่อน่ะ
ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ ลูกจำทางกลับได้นะ ?" "ขอให้พระเจ้าคุ้มครองนะลูก"อีกฝ่ายพูดกับเขาอย่างสุภาพจนอดรู้สึกผิดไม่ได้ เขาไม่สามารถตอบรับได้อย่างปกติเพราะความเกรงใจหลายอย่าง หากไม่ได้พบกันในสภาพนี้ และที่แห่งนี้ บางทีเขาอาจจะพูดคุยได้ดีกว่านี้ก็ได้ รัซเซลได้แต่โทษตัวเองในใจ ก่อนจะโค้งให้คุณพ่ออีกครั้ง "ผมจำทางกลับได้ครับ วันนี้ขอบคุณมากจริงๆนะครับ"
รัสเซลยิ้มตอบก่อนจะโค้งอีกรอบและค่อยๆถอยออกไป ถึงอย่างนั้นก็ยังหันกลับมามองด้านหลังเป็นระยะ มือก็จับซองที่ได้รับอย่างทะนุถนอม
Item drops
To. Russell Lee
ได้รับ คัมภีร์ไบเบิล x1
ซองจดหมาย x1 |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 19, 2017 19:00:47 GMT 7
ซวยจริงๆ...เงินยิ่งไม่ค่อยมี ยังโดนหมาป่าตบสลบอีก
จะว่าไปก็ไม่ได้เข้าโบสถ์นานแล้ว...สงสัยต้องทำบุญล้างซวย!!!!
ด้วยความคิดนี้เอง ทำให้มอร์เฟียสตัดสินใจมาโบสถ์ประจำเมืองโดยที่ไม่กลัวว่าจะร้อน...
"ผมมาทำบุญล้างซวยครับ..."
ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากที่ก้าวเท้าเข้ามาในตัวโบสถ์
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 19, 2017 19:27:46 GMT 7
ชายวัยกลางคนกำลังง่วนอยู่กับการห้ามปรามไม่ให้เด็กที่โบถส์ทะเลาะกัน
เขาให้ความรักเสมือพ่อแม่ สอนความรู้ประดุจเป็นครู
และการให้เกียรติเคารพซึ่งกันและกัน มีความเข้าอกเข้าใจคล้ายอยู่กับเพื่อน
เสียงโหวกเหวกโวยวายยังคงดังไม่หยุด แม้ว่าจะทุเลาลงไปได้บ้างแล้ว
บาทหลวงจึงปล่อยให้เหล่าเด็กน้อยเริ่มฝึกจัดการปัญหากันเอง
ตัวเขานั้นก็ต้องการการพักผ่อนเล็กน้อยอยู่บ้าง ขณะที่กำลังจะเดินไปห้องครัว
คล้ายกับได้ยินเสียงอะไรที่หน้าประตู ชายวัยกลางคนจึงตัดสินใจหันหลัง เดินออกไปดู
เขาพบกับชายหนุ่มที่มีท่าทางสติหลุดลอย และไม่เคยพบเห็นมาก่อน
"ครับ.. ? มีอะไรให้พ่อช่วยหรือเปล่า" |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 19, 2017 19:38:41 GMT 7
"เอ่อ..."
ชายหนุ่มมองบาทหลวงที่เดินเข้ามาหาตนก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ
...หันกลับทันไหม... ไม่ได้ดิ... เดี๋ยวไม่หายซวย...แต่ต้องทำยังไงล่ะ...
ความคิดตีกันอยู่ในหัวตนเอง ก่อนที่เขาจะตัดสินใจแนะนำตัวเองไปก่อน
"ผมมอร์เฟียสครับ... ช่วงนี้ผมรู้สึกซวย ดวงตก
แค่เข้าป่ายังโดนหมาป่าตบสลบ เงินที่ไม่ค่อยมีก็ยังต้องเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล พ่อมีคำแนะนำให้ผมไหมครับ"
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 19, 2017 19:55:04 GMT 7
พยักหน้าช้าๆ เป็นเชิงรับรู้ถึงความร้อนรน ปัญหาของคนตรงหน้า
"เข้ามาก่อนสิ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พลางเดินนำมาห้องรับรองที่อยู่ใกล้ๆ
"ตอนนี้พ่อว่า ลูกอาจต้องการความสงบเป็นอันดับแรกนะ ?"
บาทหลวงเปิดประตูให้อีกฝ่ายเดินเข้าไป ด้านคล้ายกับห้องทำงานขนาดย่อมของเขา
ชายวัยกลางคนชี้ไปตรงเก้าอี้ว่างๆ ขณะเดินไปชงชาก็ลองถามรายละเอียดคร่าวๆ
"ว่าแต่เป็นใครมาจากไหนล่ะ คนสวนใหม่ของแพชตันหรือ
ดูท่าผ่านเรื่องโชกโชนมาไม่น้อยเลยนะ"
พอลองคิดภาพหมาป่าดู
ถ้าคนอ่อนประสบการณ์ไปเจอ ก็ไม่แปลกที่จะเป็นเหมือนพ่อหนุ่มตรงหน้า |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 19, 2017 20:13:59 GMT 7
"ตอนนี้พ่อว่า ลูกอาจต้องการความสงบเป็นอันดับแรกนะ ?"
บาทหลวงเปิดประตูให้อีกฝ่ายเดินเข้าไป ด้านคล้ายกับห้องทำงานขนาดย่อมของเขา
ชายวัยกลางคนชี้ไปตรงเก้าอี้ว่างๆ ขณะเดินไปชงชาก็ลองถามรายละเอียดคร่าวๆ
"ว่าแต่เป็นใครมาจากไหนล่ะ คนสวนใหม่ของแพชตันหรือ
ดูท่าผ่านเรื่องโชกโชนมาไม่น้อยเลยนะ"
ชายหนุ่มเดินตามอีกฝ่ายเข้าไปในห้องทำงานก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่
"ครับ...ผมเป็นคนสวนคนใหม่น่ะ"
ตั้งแต่ได้เข้ามาในโบสถ์มอร์เฟียสก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีสติขึ้นมาบ้าง คงเพราะที่นี่ให้ความรู้สึกสงบล่ะมั้ง...
"ผมมารบกวนรึเปล่าครับ? เมื่อกี้เหมือนผมเห็นพ่่อกำลังจะเดินไปทำอะไรสักอย่าง? แล้วก็เหมือนจะยุ่งกับพวกเด็กๆอยู่ด้วย"
แต่เพราะแปลกที่...เขาจึงเกรงใจคนตรงหน้าอยู่ไม่น้อยเลย
|
|
Alan
New Farmer
Posts: 217
|
Post by Alan on Jul 19, 2017 20:19:37 GMT 7
โบสถ์กับอลัน ฮิลส์เป็นสิ่งที่ห่างไกลมาเกินครึ่งค่อนอายุเขา
จนแทบจะลืมไปแล้วว่าสมัยยังเป็นเด็กน้อยเขาแทบเข้าโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ ซ้อมร้องเพลงสรรเสริญในทุกเย็นวันเสาร์ นมัสการพระเจ้าทุกค่ำคืนก่อนนอน
วันและเวลาหมุนมาจนครบฤดูร้อนที่ 30 เปลี่ยนจากเด็กชายเก้งก้างกลายเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างกำยำ
เงยหน้ามองไม้กางเขนขนาดใหญ่กำลังตรึงร่างของพระผู้เป็นเจ้าในวันที่พระองค์ทรงสิ้นพระชนม์ ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
หลากหลายความคิดวนเวียนอยู่ในหัว เหมือนภาพวิดีโอที่ถูกกรอซ้ำไปซ้ำมา
อาจจะเป็นเพียงชั่ววิ หรือเนิ่นนานเป็นนาที อลันค่อยๆ ดึงตัวเองกลับมาในปัจจุบัน
ในความเงียบงันของโบสถ์ ประสาทสัมผัสเขาฟ้องว่ามีใครอีกคนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ด้วย เลยส่งเสียงทักทายออกไป "สวัสดีครับ"
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 20, 2017 0:34:42 GMT 7
To Morpheus
บาทหลวงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ ไม่ต่างจากที่เขาคิดไว้ในใจเท่าไหร่
"อืม.. แพชตันรับคนเพิ่มสินะ"
ชายวัยกลางคนพึมพำกับตัวเองขณะยกถาดชามาวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้าชายหนุ่ม
"ลองดื่มอะไรอุ่นๆ ก่อนไหม เผื่อจะช่วยให้ผ่อนคลายได้มากขึ้น
ส่วนเรื่องเด็กๆ น่ะหรือ" คนเป็นบาทหลวงหัวเราะในลำคอ
"ไม่ได้กวนหรอก เป็นเรื่องวุ่นวายของเด็กๆ น่ะ แต่ก็ต้องปล่อยให้เรียนรู้และจัดการปัญหาเอง
พวกเขาจะได้เติบโตไปอย่างมีคุณภาพ ลูกว่าจริงไหม ?" |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 20, 2017 0:44:49 GMT 7
บาทหลวงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ ไม่ต่างจากที่เขาคิดไว้ในใจเท่าไหร่
"อืม.. แพชตันรับคนเพิ่มสินะ"
ชายวัยกลางคนพึมพำกับตัวเองขณะยกถาดชามาวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้าชายหนุ่ม
"ลองดื่มอะไรอุ่นๆ ก่อนไหม เผื่อจะช่วยให้ผ่อนคลายได้มากขึ้น
ส่วนเรื่องเด็กๆ น่ะหรือ" คนเป็นบาทหลวงหัวเราะในลำคอ
"ขอบคุณนะครับพ่อ"
มอร์เฟียสหยิบถ้วยชามาเป่าให้คลายร้อนก่อนจะจิบๆดู
...ชาดี...
"ไม่ได้กวนหรอก เป็นเรื่องวุ่นวายของเด็กๆ น่ะ แต่ก็ต้องปล่อยให้เรียนรู้และจัดการปัญหาเอง
พวกเขาจะได้เติบโตไปอย่างมีคุณภาพ ลูกว่าจริงไหม ?"
"จริงครับ คนเราต้องหัดแก้ไขปัญหาด้วยตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก
ผมเคยเป็นครูมาก่อนน่ะครับพ่อ จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะแวะมาเล่นกับเด็กๆบ้างในบางครั้งที่ว่าง เผื่อจะได้สอนอะไรพวกเขา
ผมทำด้วยใจครับ ไม่คิดเงินหรอก"
หลังจากอารมณ์ดีขึ้น ชายหนุ่มก็เริ่มมีอารมณ์ขันขึ้นมาบ้าง เขากล่าวปิดประโยคอย่างติดตลก
"แล้วก็...ผมได้ยินมาว่าที่โบสถ์นี้มีแมวน่ะครับ ไม่ทราบว่ามีทั้งหมดกี่ตัวเหรอ"
...ขอเอามากินได้ไหมครับ...
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 20, 2017 1:22:30 GMT 7
To Morpheus
"ไม่ใช่แค่ที่โบถส์หรอก" คนเป็นบาทหลวงกล่าวพลางนึกถึงสถานที่ต่างๆ ในหมู่บ้าน
ที่ไม่ว่าที่ไหน หากอากาศสบาย มีคนให้อาหาร ก็จะพบเจอบรรดาแมวๆ ได้บ่อยครั้ง
"ว่าแต่เป็นคนดีจังนะ ทำเพื่อเด็กๆ แล้วยังไม่คิดเงินอีก"
พอได้ยินอีกฝ่ายกล่าวติดตลก บาทหลวงคิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าอาจจะอารมณ์เย็นขึ้นมาบ้างแล้ว
คล้ายกับการกล่าวแซว "แต่พ่อคงจะไม่สบายใจถ้าไม่หาอะไรตอบแทน ไว้มีโอกาสก่อนนะครับ
ว่าแต่เราเป็นครูมาก่อนหรือ สอนอะไรมาก่อนล่ะ เป็นไงมาไงถึงมาที่นี่ได้" |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 20, 2017 1:39:05 GMT 7
"ไม่ใช่แค่ที่โบถส์หรอก" คนเป็นบาทหลวงกล่าวพลางนึกถึงสถานที่ต่างๆ ในหมู่บ้าน
ที่ไม่ว่าที่ไหน หากอากาศสบาย มีคนให้อาหาร ก็จะพบเจอบรรดาแมวๆ ได้บ่อยครั้ง
"'งั้นเหรอ...ไว้ต้องลองเดินดูบ้างแล้วล่ะครับ ผมชอบแมวนะ พวกมันน่ารักดี"
น่าอร่อยด้วย
"ว่าแต่เป็นคนดีจังนะ ทำเพื่อเด็กๆ แล้วยังไม่คิดเงินอีก"
พอได้ยินอีกฝ่ายกล่าวติดตลก บาทหลวงคิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าอาจจะอารมณ์เย็นขึ้นมาบ้างแล้ว
คล้ายกับการกล่าวแซว "แต่พ่อคงจะไม่สบายใจถ้าไม่หาอะไรตอบแทน ไว้มีโอกาสก่อนนะครับ
ว่าแต่เราเป็นครูมาก่อนหรือ สอนอะไรมาก่อนล่ะ เป็นไงมาไงถึงมาที่นี่ได้"
"ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรนักหรอกครับ มนุษย์เรามีด้านดีก็ต้องมีด้านเลวกันแทบทุกคนนั่นแหละครับ พ่อว่าจริงไหม"
มอร์เฟียสยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นจิบอีกครั้ง
"ผมสอนภาษารัสเซียในระดับไฮสคูลน่ะครับ แต่ภาษาอังกฤษเด็กๆผมก็สอนได้นา...
ส่วนเหตุผล อืม...ผมว่าในเมืองมันวุ่นวายน่ะครับ อยากใช้ชีวิตสงบๆ อิสระดู เลยผันตัวมาทำสวนทำไร่...
ตอนแรกคิดว่าคงไม่ไหวเหมือนกัน แต่ไปๆมาๆก็สนุกดี ชอบอาชีพนี้ไปแล้วล่ะครับ แต่ละวันได้เจอสิ่งใหม่ๆตลอด"
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 20, 2017 1:58:30 GMT 7
To Morpheus
"รัสเซียหรือ" ชายวับกลางคนมีน้ำเสียงที่ตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย
พลางนึกถึงสมัยก่อนที่ตัวเองต้องใช้ภาษารัสเซียในการทำงาน "แทบอ้วกเลยล่ะ สมัยเรียนแรกๆ"
เขาว่า "แต่เด็กที่นี่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เด็กๆ บอกว่ายากเกินไป" ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ก็นะ ไว้โตกว่านี้อีกสักนิดอาจจะเข้าใจ ตอนนี้เป็นภษาอังกฤษไปก่อนแล้วกัน
ส่วนเรื่องที่จะให้การช่วยเหลือ พ่อขอบคุณล่วงหน้านะครับ"
"ได้ยินแบบนั้นก็ดีใจแทนแพชตัน" เมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าการทำสวนเป็นเรื่องสนุก
เขาจึงอดนึกถึงความลำบากใจของเพื่อนตนเองไม่ได้ "เห็นอย่างนั้น หมอนั่นก็กลัวจะตัดใจไปซะก่อนเหมือนกัน
อาจจะยากในช่วงแรก แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆ ก็น่าจะชิน รวมไปถึงหมาป่า ?" เขาว่าอย่างยิ้มๆ "ชินรึยังครับ" |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 20, 2017 2:10:49 GMT 7
"รัสเซียหรือ" ชายวับกลางคนมีน้ำเสียงที่ตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย
พลางนึกถึงสมัยก่อนที่ตัวเองต้องใช้ภาษารัสเซียในการทำงาน "แทบอ้วกเลยล่ะ สมัยเรียนแรกๆ"
เขาว่า "แต่เด็กที่นี่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เด็กๆ บอกว่ายากเกินไป" ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ก็นะ ไว้โตกว่านี้อีกสักนิดอาจจะเข้าใจ ตอนนี้เป็นภษาอังกฤษไปก่อนแล้วกัน
ส่วนเรื่องที่จะให้การช่วยเหลือ พ่อขอบคุณล่วงหน้านะครับ"
"เอ๋...พ่อพูดรัสเซียได้เหรอครับ"
ได้ยินว่าอีกฝ่ายรู้ภาษาบ้านเกิดก็ยิ้มกว้าง ด้วยความดีใจจึงเผลอดื่มชาลงไปหมดแก้ว...
...อ้าว... หมดแล้ว...
ชายหนุ่มจ้องถ้วยชาว่างเปล่าอย่างเสียดาย ไม่กล้าขอเพิ่ม
"เรื่องนั้นไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอกครับ เด็กๆดูน่ารักดี อีกอย่างคนเราต้องช่วยเหลือกันเป็นเรื่องปกตินี่นา"
"ได้ยินแบบนั้นก็ดีใจแทนแพชตัน" เมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าการทำสวนเป็นเรื่องสนุก
เขาจึงอดนึกถึงความลำบากใจของเพื่อนตนเองไม่ได้ "เห็นอย่างนั้น หมอนั่นก็กลัวจะตัดใจไปซะก่อนเหมือนกัน
อาจจะยากในช่วงแรก แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆ ก็น่าจะชิน รวมไปถึงหมาป่า ?" เขาว่าอย่างยิ้มๆ "ชินรึยังครับ"
โคตรขยี้เลยครับ
"...เริ่มจะชินแล้วครับ ถ้าเจออีกก็คิดว่าน่าจะชนะ...ล่ะมั้ง?
มันเป็นอนาคตนี่น้า...จะเข้าไปหาของป่าก็มีความเสี่ยงนั่นแหละครับ ทั้งหมาป่า เสือ...แล้วก็กระตุ่ยลึกลับที่ไม่มีทางรอดนั่นอีก"
เมื่อพูดถึงหมาป่า คราวหนี้ชายหนุ่มดูจะมีสติมากขึ้นเยอะ และเหมือนจะเริ่มปลงได้แล้ว เลยพูดขำๆไปต่อ
"แต่ถ้าผมตาย รบกวนจัดงานศพให้ด้วยนะครับ"
|
|
