|
|
Post by iggy on Jul 8, 2017 20:49:38 GMT 7
💝 LOVE POINT 💝 Russell Lee +6
|
|
Alan
New Farmer
Posts: 217 
|
Post by Alan on Jul 9, 2017 21:19:30 GMT 7
ยังกับพาตัวเองย้อนกลับไปตอนอายุ 19 เมื่อก้าวขาเข้ามาในโรงรถตามคำแนะนำของคุณนายดาห์เลีย
กลิ่นพิเศษของจาระบีและน้ำมันเครื่องชวนให้นึกถึงภาพตัวเองที่เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นควันคราบน้ำมันจากการซ่อมรถ และมือขวาที่ถือประแจเบอร์ 28
มีเพียงสิ่งเดียวที่ออกจะต่างไปนิดคือเสียงไวโอลินจากวิทยุเครื่องเก่ากำลังส่งเสียงขับกล่อมให้ทั้งโรงรถกลายเป็นฟลอร์เต้นรำในงานกาล่าไม่ปาน
แต่หากเงี่ยหูฟังดีๆ จะได้ยินเสียงแม่ประแจพยายามหมุนเจ้าน็อตแสนดื้อให้เข้าที่แทรกเข้ามาด้วย รอยยิ้มเล็กปรากฏบนใบหน้าคมคร้าม สองเท้าก้าวไปข้างหน้า
เดินผ่านเครื่องวิทยุแสนเก่าโดยไม่ลืมที่หมุนปุ่มลดเสียงลง แล้วแทนที่ด้วยเสียงทุ้มหนาออกทักทายเจ้าของบู๊ทสั้นสีเขียวที่ยื่นออกมาจากใต้ท้องรถ
"สวัสดีครับ คุณอาเจนธ่า" |
|
|
|
Post by iggy on Jul 10, 2017 20:11:17 GMT 7
To. Alan
"สวัสดีครับ คุณอาเจนธ่า"
มือที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการทำงานจำต้องหยุดชะงัก เนื้อเสียงไม่คุ้นหูดังมาจากปลายเท้า
ยิ่งเมื่อนานแล้วที่ไม่ได้ยินคนเรียกชื่อจริงทำให้เรียวคิ้วบางสั้นขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ
อิกกี้ไถลตัวออกมาจากใต้ท้องรถ
"สวัสดี" หญิงสาวดันตัวขึ้นนั่ง ใบหน้าส่งยิ้มสบายๆ แต่มือเล็กกลับกระชับประแจเหล็กแน่น
"มีธุระอะไรกับฉันเหรอลุง?" |
|
Alan
New Farmer
Posts: 217
|
Post by Alan on Jul 10, 2017 20:31:50 GMT 7
"มีธุระอะไรกับฉันเหรอลุง?" กลายเป็นความแปลกใจเมื่อเจ้าของชื่อกลับเป็นเด็กผู้หญิงดูท่าทางแก่นเซี้ยวอายุยังไม่น่าจะถึงครึ่งหกสิบ รอยยิ้มของอีกฝ่ายสว่างจ้าไม่แพ้สีเส้นผม
แต่มือที่กำประแจแน่นผลักเท้าให้อลันถอยหลังไปอีกนิด เมื่อสัมผัสถึงบรรยากาศอัดอึด เผลอดีใจมากไปหน่อยเลยขยับตัวเข้าไปใกล้จนดูเสียมารยาทแบบนั้น อลันส่งยิ้มแกนๆ ให้ ปาดเหงื่อที่ไหลจากหน้าผากถึงปลายคางทิ้ง "อ่อ ... พอดีว่า" ดึงสมุดที่ถูกม้วนจนกลมออกจากกระเป๋ากางเกงท้ายหลัง กับดินสออีกแท่งที่เริ่มทู่ลง
"คุณแพซตันฝากนี้มาให้ฉันช่วยตามลายเซ็นของคนในหมู่บ้านหน่อยนะ มีชื่อของคุณด้วย ถ้าไม่รบกวนเกินไปละนะ" ... "อีกอย่าง ฉันชื่ออลัน ฮิลส์ เป็นชาวสวนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ ยินดีที่ได้รู้จัก" |
|
|
|
Post by iggy on Jul 10, 2017 21:37:30 GMT 7
"อ่อ ... พอดีว่า"
อิกกี้ชะโงกหน้ามองสมุดที่ชายวันกลางคนยื่นมาให้ด้วยท่าทีระมัดระวัง
"คุณแพซตันฝากนี้มาให้ฉันช่วยตามลายเซ็นของคนในหมู่บ้านหน่อยนะ มีชื่อของคุณด้วย ถ้าไม่รบกวนเกินไปละนะ"
ทันทีที่เธอเห็นสีสันของสมุดเล่มนั้นก็จำได้ทันทีว่ามาจากใครแล้วมีไว้ทำอะไร
"อ้อ อย่างนั้นเองเหรอ"
"อีกอย่าง ฉันชื่ออลัน ฮิลส์ เป็นชาวสวนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ยินดีที่ได้รู้จักอลัน เรียกฉันว่าอิกกี้ก็ได้นะ เรียกอาเจนธ่ามันไม่ค่อยชินหูน่ะ มันยาวแถมนานๆทีจะมีคนเรียก"
มือเล็กเปื้อนคราบฝุ่นและน้ำมันดิบเช็ดเข้าที่ขากางเกงตัวเองลวกๆก่อนจะยื่นไปรับทั้งสมุดและดินสอมา ตั้งท่าจะเซ็นให้ทันที
แต่ก็ต้องเหลือบตามองไปที่วิทยุเครื่องเก่าที่ตอนนี้เพลงในวิทยุเปลี่ยนไปแล้ว แต่ยังคงคอนเซ็ปแจ๊สระคายหูอยู่เช่นเดิม
"โทษทีนะ มันเก่าแล้วเสียงก็จะเพี้ยนๆแบบนี้แหละ"
|
|
Alan
New Farmer
Posts: 217
|
Post by Alan on Jul 11, 2017 12:42:12 GMT 7
"โทษทีนะ มันเก่าแล้วเสียงก็จะเพี้ยนๆแบบนี้แหละ" อลันกลับสายหัวเชิงไม่เป็นไร ไม่ว่าจะเพลงประเภทไหนเขาก็ฟังได้อยู่แล้ว แต่ดูสาวเจ้าจะขัดใจเหลือเกินกับเพลงที่ดังอยู่ในขณะนี้
ใช้ความคิดสะระตะไม่นานนักก็เอ่ยปากเสนอความช่วยเหลือออกมา "อืมม ระหว่างที่เธอเซ็น จะยกเจ้านี่ให้ฉันลองซ่อมมันดูก่อนไหมละ"
นิ้วชี้ไปยังวิทยุเครื่องเก่าที่เสียงเริ่มขาดๆ เป็นระยะ ถึงจะไม่ชำนาญมากนัก แต่รุ่นที่เห็นก็ไม่น่าจะเก่ากึ๊กเกินไป แค่จับมาปัดฝุ่น
ปรับตัวทูนเนอร์คลื่นกับอนาล็อคด้านใน และไขน็อตตัวเล็กๆให้แน่นขึ้นมากกว่านี้อีกนิดก็น่าจะกลับมาใช้ได้ตามเดิม
ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง รอคำตอบตกลงอย่างกระตือรือล้น |
|
|
|
Post by iggy on Jul 11, 2017 14:35:05 GMT 7
"เห" อิกกี้ค่อนข้างแปลกใจเมื่อได้ยินและเห็นชาวสวนคนใหม่ให้ความสนใจจนถึงขั้นเสนอตัวจะซ่อมวิทยุเครื่องเก่า ที่แม้แต่ตัวเธอเองยังคิดแต่จะทิ้งมันในเร็ววัน ใช่ว่าเธอไม่เคยซ้อมหรอก ถึงการซ่อมของอิกกี้จะหมายถึงทุบมันสองสามทีก็กลับเป็นปกติก็ตาม
เกือบจะบอกปัดให้ช่างมันเถอะ ติดที่ว่าอลันดูอยากซ่อมมันจริงๆเธอถึงได้พยักหน้าตอบตกลง
"ถ้าคิดว่าซ่อมได้ก็เอาสิ แต่ถ้ามันจะพังจริงๆก็ทิ้งมันไว้อย่างนั้นแหละ ฉันไม่ซีเรียส" เพยิดหน้าไปทางเครื่องเสียงเหล็กที่ยังไม่หยุดส่งเสียงร้อง แล้วก้มหน้าเซ็นลายเซ็นในสมุด
|
|
Alan
New Farmer
Posts: 217
|
Post by Alan on Jul 11, 2017 18:24:03 GMT 7
"ถ้าคิดว่าซ่อมได้ก็เอาสิ แต่ถ้ามันจะพังจริงๆก็ทิ้งมันไว้อย่างนั้นแหละ ฉันไม่ซีเรียส" ทันทีที่ได้รับคำอนุญาตจากอีกฝ่าย อลันก็เริ่มออกเดินหาอุปกรณ์ไม่ว่าจะเป็นไขควงเบอร์เล็ก ตัวบัดกรีสายไฟ หรือคีมปากจระเข้มาดัดแปลงเป็นคีมตัดสายไฟซะอย่างนั้น ก่อนจะเลือกหย่อนตัวเองลงนั่งบนพื้นเย็นๆ ปล่อยให้เข็มนาฬิกาเดินวนไปข้างหน้าเหมือนไม่มีวันหยุด โดยไม่มีประโยคสนทนาใดๆ ดังขึ้นระหว่างทั้งสอง กว่าอลันจะไขน็อตตัวสุดท้ายเข้าที่ก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ค่อยแยแสเจ้าวิทยุโปเกเครื่องนี้อย่างที่เจ้าตัวพูด
"ขอโทษนะครับที่ใช้เวลากับเจ้านี่นานไปหน่อย" เคาะนิ้วลงบนเครื่องเรียกความสนใจจากเจ้าของสถานที่ แถมยังดันถามอะไรแปลกๆ อย่าง "เซ็นเสร็จแล้วเหรอครับ" |
|
|
|
Post by iggy on Jul 16, 2017 14:05:57 GMT 7
To. Alanอิกกี้ใช้เวลาไม่ถึง 10 วิด้วยซ้ำในการลากลายเซ็นสั้นๆของตัวเอง ตั้งใจจะส่งมันคืนให้เจ้าของ แต่พอหันไปมองก็พบว่าชาวสวนคนใหม่กำลังขะมักเขม้นกับการซ่อมวิทยุเครื่องเก่าที่จะทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ของเธอร่างเล็กเดินไปนั่งยองๆลงข้างๆ ชะโงกหน้ามองมือที่จับอุปกรณ์อย่างคล่องแคล่ว ซึ่งอีกฝ่ายคงจะเพ่งสมาธิมากไปถึงได้ไม่รู้ตัว หญิงสาวเลยถือโอกาสชันตัวลุกขึ้น แล้วย่องเข้าไปในบ้านทางประตูด้านหลังเงียบๆ ผ่านไปไม่ถึง 5 นาทีเธอก็กลับออกมาพร้อมกำบางสิ่งเอาไว้ในมือ"ขอโทษนะครับที่ใช้เวลากับเจ้านี่นานไปหน่อย"เสียงเคาะนิ้วดังขึ้นพอดีกับจังหวะที่อิกกี้เดินไปหยุดที่เดิม เธอส่งยิ้มสบายๆแทนคำตอบว่าไม่เป็นอะไร"เซ็นเสร็จแล้วเหรอครับ""ตั้งนานแล้ว" ปากเคี้ยวลูกอมจ่อบแจ่บ พลางยื่นสมุดสีเหลืองคืนให้อลันตามเจตจำนงแรก  สายตามองไปยังเหล็กเก่าๆที่ตอนนี้ได้รับการฟื้นฟูอีกครั้ง"เจ๋งไปเลยนี่~ มองแค่ภายนอกไม่ได้เลยนะลุง!" เอื้อมไปหยิบวิทยุมาลองเปิดดู
ปรับจูนคลื่นนิดหน่อย และคราวนี้เธอก็ได้ฟังเสียงเพลงดังขึ้นกว่าทีแรก
"อ่ะนี่" ยัดลูกอมบ๊วยเม็ดเล็กๆใส่มือกร้านของชายย่างวัยกลางคน"มัดจำเอาไว้ก่อน ถ้าวิทยุเครื่องนี้ใช้ได้ดีไปเรื่อยๆ ฉันรับรองเลยว่าจะหาของที่ดีกว่านี้ไปตอบแทนให้"
ผู้เล่นได้รับ ลูกอมรสบ๊วยเม็ดใหญ่ x1 (HP 15) |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 16, 2017 16:10:13 GMT 7
มอร์เฟียสค่อยๆเดินเข้ามาในโรงรถก่อนจะมองหาคนๆนึง
จากที่ลุงพูดน่าจะเป็นเด็กผู้หญิงล่ะมั้ง...
แล้วทำไมเด็กผู้หญิงมาทำงานในโรงรถนะ
เขารู้สึกประหลาดใจ เพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นงานสำหรับผู้ชายตัวใหญ่ๆมากกว่า
"ขอโทษนะครับ มีคนอยู่รึเปล่า"
เขาเอ่ยเรียกคนที่น่าจะอยู่ในนี้
ชายหนุ่มไม่กล้าเดินเข้าไปมากเท่าไหร่ เพราะกลัวคนจะคิดว่าเขาบุกรุกสถานที่ |
|
|
|
Post by iggy on Jul 16, 2017 17:58:51 GMT 7
To. Morpheus
เสียงฝีเท้าดังแทรกเสียงกระทบกันของเหล็กเข้ามาในโสตประสาท
ทีแรกอิกกี้ก็ไม่นึกแปลกใจว่าใครจะเป็นเจ้าของ เพราะปกติคนที่เข้ามาที่นี่ก็มีแค่พ่อกับน้องชายของเธอเท่านั้นแหละ
"ขอโทษนะครับ มีคนอยู่รึเปล่า"
เพียงแต่ครั้งนี้กลับเป็นสุ้มเสียงไม่คุ้นหูที่ดังตามมา
เรียวคิ้วบางสั้นเลิกขึ้นอย่างแปลกใจ "หือ ใครน่ะ"
ก่อนจะตะโกนถามออกไปจากใต้ท้องรถ มือเล็กหยุดงานไปชั่วขณะ
"เออเดี๋ยวนะ จะใครก็ตาม ช่วยปิดวิทยุให้ทีสิ" |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 16, 2017 18:15:24 GMT 7
"ขอโทษนะครับ มีคนอยู่รึเปล่า"
เพียงแต่ครั้งนี้กลับเป็นสุ้มเสียงไม่คุ้นหูที่ดังตามมา
เรียวคิ้วบางสั้นเลิกขึ้นอย่างแปลกใจ "หือ ใครน่ะ"
ก่อนจะตะโกนถามออกไปจากใต้ท้องรถ มือเล็กหยุดงานไปชั่วขณะ
"เออเดี๋ยวนะ จะใครก็ตาม ช่วยปิดวิทยุให้ทีสิ"
วิทยุ..?
ชายหนุ่มมองไปรอบๆก่อนจะเจอวิทยุตัวที่อีกฝ่ายพูดถึง
เขาเดินไปปิดวิทยุตามที่เจ้าของเสียงนั้นต้องการ
"สวัสดีครับ...ผมมาหาคุณอิกกี้น่ะครับ คุณลุงแพซตันแนะนำให้มา"
มอร์เฟียสตัดสินใจกล่าวธุระของตัวเอง
|
|
|
|
Post by iggy on Jul 16, 2017 18:30:10 GMT 7
"ขอบใจ!" ตะโกนกล่าวเมื่อเสียงวิทยุอันน่ารำคาญเงียบลงไปแล้ว"สวัสดีครับ...ผมมาหาคุณอิกกี้น่ะครับ คุณลุงแพซตันแนะนำให้มา"
เจ้าของชื่อเรียกอิกกี้ไถลตัวออกมาจากใต้ท้องรถเพื่อที่จะดูหน้าเจ้าของธุระให้ชัดๆ"หือ ลุงแพซตัน?" แผ่นหลังชันขึ้นนั่งดีๆบนกระดานเลื่อนหญิงสาวแหงนหน้ามองชายหนุ่มที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนเบื้องหน้าด้วยแววตาสงสัย"ฉันเองอิกกี้ นายเป็นใครเหรอ? แล้วลุงแพซตันให้มา....อ่ะ! หรือนายคือชาวสวนคนใหม่ " |
|
|
|
Post by morpheus on Jul 16, 2017 18:36:21 GMT 7
"หือ ลุงแพซตัน?" แผ่นหลังชันขึ้นนั่งดีๆบนกระดานเลื่อน
หญิงสาวแหงนหน้ามองชายหนุ่มที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนเบื้องหน้าด้วยแววตาสงสัย
"ฉันเองอิกกี้ นายเป็นใครเหรอ? แล้วลุงแพซตันให้มา....อ่ะ! หรือนายคือชาวสวนคนใหม่??
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เพิ่งไถลตัวออกมาจากใต้ท้องรถก่อนจะส่งยิ้มให้ด้วยความเป็นมิตร
"ผมมอร์เฟียสครับ เป็นชาวสวนคนใหม่"
เขากล่าวแนะนำตัวเองพร้อมกับยื่นสมุดเล่มเล็กนั้นให้หญิงสาว
"เอ่อ...ถ้าคุณมีรายชื่ออยู่ในนี้ก็รบกวนด้วยนะครับคุณอิกกี้"
มอร์เฟียสพูดด้วยน้ำเสียงออกจะเกรงใจเล็กน้อย
|
|
|
|
Post by iggy on Jul 16, 2017 18:55:02 GMT 7
ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีแดงขยับขึ้นลง ขณะที่ดวงตาเรียวโตจับจ้องไปที่สมุดเล่มเหลืองที่คุ้นเคยอิกกี้เช็ดคราบฝุ่นและน้ำมันที่ติดมือกับขากางเกงลวกๆขณะดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง"ยินดีที่ได้รู้จัก...อ้อ ได้สิ ว่าจะไปเซ็นอยู่พอดี"มือเล็กยื่นไปรับสมุดมาเปิดหน้าออก พบว่าด้านในยังขาดรายชื่อคนอีกจำนวนนึงเลยทีเดียว "แปปนะ" ก้าวฉับๆไปยังชั้นวางของเหล็ก หยิบเอาปากกาที่วางอยู่ใกล้ๆกับวิทยุเครื่องเก่าที่ถูกปิดไปแล้วมาเซ็นต์ลงในช่องหลังชื่อตัวเอง"เรียบร้อย"ร่างสมส่วนเดินกลับไปหามอร์เฟียสอีกครั้ง"ชื่อในสมุดของฉันคืออาเจนธ่าน่ะ แต่เรียกอิกกี้เหมือนคนอื่นๆก็ได้...แล้วนี่นายจะไปล่าลายเซ็นต่อรึเปล่า ถ้าจะไปล่ะก็
มาเวอริคเองก็มีชื่ออยู่ในสมุดนั่นเหมือนกัน ตอนนี้หมอนั่นน่าจะอยู่ที่ห้องนั่งเล่นบ้านลุงแพซตันแล้วนะ
...ถึงจะน่าแปลกก็เถอะ อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆแต่กลับไม่ยักเซ็นให้พ่อตัวเองเป็นคนแรกๆ"อิกกี้ส่งสมุดคืนและแนะนำด้วยน้ำเสียงสบายๆ เห็นชัดๆว่าเธอไม่ได้ใส่ใจเรื่องราวของสองพ่อลูกนั่นซักเท่าไหร่"เออจริงสิ ลืมบอกไปว่าพ่อฉันเป็นช่างเหล็กในเมืองนี้นะ พวกเรารับอัพเกรดอุปกรณ์อยู่ที่บ้านข้างๆนี่"
เธอว่าพลางชี้นิ้วไปยังที่พักกึ่งร้านค้าที่อยู่ใกล้กับโรงรถ
"ถ้าเกิดนายสนใจ ก็เอาวัตถุดิบมาที่ร้านได้ ต้องเสียค่าใช้จ่ายนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้แพงมากหรอก ....บ๊ายบาย โชคดีล่ะ" |
|
"