☘ จุดตกปลา ณ ทะเลสาบ

หลังจากที่ออกมาจากคลินิก เพราะสลบเหมืดไปหนึ่งวันเต็ม
เขาได้ตัดสินใจละทิ้งการล่าสัตว์เพื่อไปล่าปลาแทน
และที่แรกคือท่าเรือ ต่อจากนี้เขาเลยแวะมาที่ทะเลสาบต่อ
ซึ่งตอนนี้ก็แทบไม่มีแรงแล้ว
พอเดินทางมาถึง สุดท้ายก็แค่เดินชมจุดตกปลาบริเวณทะเลสาบไปเพลินๆแทน

จ๋อม

เขาได้ยินเสียงบางอย่างหล่นลงไปในน้ำ
รัสเซลเงยหน้าจากพื้นที่มองอยู่ และสังเกตเห็นชายคนหนึ่งกำลังตกปลาอยู่ไม่ไกล
ถ้าหากจำไม่ผิด อีกฝ่ายคือคุณ 'มาเวอริค'
เขาไม่ค่อยประทับใจอีกฝ่ายเท่าไหร่นัก จากตอนที่ไปขอลายเซ็นต์ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ..
คนร่างเล็กรู้สึกลำบากใจเพราะไม่รู้จะทักทายอีกฝ่ายยังไงดี แต่ก็เอ่ยปากทักก่อน

"เออ.. ส สวัสดีครับ วันนี้อากาศดีจังเลยนะครับ"
ดูเหมือนอีกฝ่ายจะตกปลาอยู่ แต่ถ้าตามประโยคคลาสสิค คือต้องถามว่า 'ทำอะไรอยู่'
แต่ตอนนี้ก็เห็นชัดๆว่ากำลังตกปลานี่นา...
"บังเอิญจังเลยนะครับ.. ปกติตกปลาอยู่ที่นี่เหรอครับ?"

"อืม อากาศดี น้ำนิ่ง แบบนี้พวกปลาน่าจะมากันเยอะ"
"ว่าแต่นายมาทำอะไร ?" 

เมื่อถูกถามแบบนั้น เขาก็อยากจะโมโหตอบกลับไปเหมือนกัน
เพราะที่นี่เป็นจุดตกปลา ปกติก็ต้องมาตกปลาอยู่แล้ว
แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาตกปลาอยู่แล้ว
จึงพยายามคิดหาคำพูดที่ดีกว่าสักหน่อย

"เออ..ผมแค่มาเดินเล่นน่ะครับ โจบอกว่าทะเลสาบที่นี่สวยดีน่ะ"

เขาไม่ได้โกหกนะ ก็โจแนะนำมาแบบนั้นจริงๆนี่นา
ถึงจุดประสงค์ตอนแรกจะไม่ใช่ก็เถอะ..

"จะมาดูไหมล่ะ ว่าได้อะไรมาบ้าง"

อีกฝ่ายชี้ไปที่ถังน้ำข้างตัวซึ่งมีปลาอยู่สองสามตัวว่ายในนั้น
รัสเซลนั่งยองๆอยู่หน้าถังด้วยความสนใจทันที
แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ตอบรับอีกฝ่าย เลยอดกังวลไม่ได้ว่าจะเสียมารยาทรึเปล่า

"ครับ ขออนุญาตินะครับ"

จังหวะที่กำลังจ้องมองปลาในถัง เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่า ตัวเองได้เตรียมของแบบนี้ไว้เหมือนกัน
รัสเซลลุกขึ้น ก่อนจะรีบเดินหายไปอีกทาง และกลับมาพร้อมถังน้ำขนาดเล็ก

"เออ.. คุณมาเวอริคครับ.."

มือที่ถือถังน้ำสั่นขึ้นมาเสียเฉยๆ รัสเซลได้ยินมาว่าอีกฝ่ายชอบปลา และมักมาที่ทะเลสาบ
ดังนั้นจึงเตรียมปลาตัวหนึ่งมาให้ ถึงแม้อาจไม่ถูกใจก็ตาม..
เขาเอาถังน้ำที่ใส่ปลากระพงขาวไว้หนึ่งตัววางข้างๆถังใส่ปลาของอีกฝ่าย

"วันพรุ่งนี้วันเกิดของคุณใช่ไหมครับ อาจจะให้เร็วไปหน่อย
แต่วันนี้บังเอิญว่าเราได้พบกัน ผมขออนุญาติสุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะครับ"

รัสเซลถูมือของตัวเองด้วยความรู้สึกประหม่าเพราะเขาไม่มั่นใจว่าจะถูกใจหรือเปล่า
คนตัวเล็กหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งยื่นให้อีกฝ่ายด้วย

"ผมวาดรูปมาให้น่ะครับ ถ้าไม่ถูกใจขอโทษด้วยนะครับ.."

เขาไม่มั่นใจในฝีมือตัวเองเท่าไหร่ เพราะของขวัญก่อนหน้านี้เขาก็มอบให้
โดยการวางทิ้งเอาไว้มากกว่า ดังนั้นเมื่อต้องให้ต่อหน้า จึงรู้สึกอายอยู่เหมือนกัน

---

[รูปแบบไม่มีพื้นหลัง] [รูปแบบไม่มีอีโม]

“ไม่ต้องขอโทษก็ได้” “แค่แปลกใจเหมือนกันที่นายรู้วันเกิดฉัน

ส่วนเรื่องให้ช้าให้เร็วน่ะไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ถือ”

“ปลากระพงขาวหรอ” 


เขานิ่งไปเพราะไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายชอบรึเปล่า
แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่า...

“แต่ยังไงก็ขอบใจสำหรับปลานะ” “นี่ด้วย”

พอถูกชูกระดาษที่วาดรูปเอาไว้ขึ้นมา
เขาก็กังวลขึ้นมาว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกยังไงกับมัน
แต่ก็ยังไม่อยากฟังคำตอบตอนนี้อยู่ดี..

กลัวโดนว่ายังไงก็ไม่รู้สิ...

รัสเซลตั้งใจจะเดินออกไป ก็คิดว่าไม่รู้จะพูดขอตัวยังไงดี
จึงได้แต่ยืนนิ่งอยู่นานสองนาน

"เออ... วันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ... เจอกันคราวหน้า
ผมอยากจะถามว่าชอบของขวัญที่ให้รึเปล่านะครับ.. แต่ตอนนี้..
ขอเวลาผมเตรียมใจก่อนนะ"

เขายิ้มเขินๆ ก่อนจะยกมือที่อยู่ไม่สุขมากุมเอาไว้เพราะประหม่าไปหมด

หลังจากที่ชายหนุ่มได้รับคำแนะนำจากหมอแอมเบอร์แล้วก็ได้เดินทางมาที่ทะเลสาบ
เขาามองสำรวจไปรอบๆก็พบกับชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังนั่งตกปลาอยู่ จึงรีบเดินเข้าไปหาทันที
"สวัสดีครับคุณ...เอ่อ.. ผมมอร์เฟียสครับ เป็นชาวสวนคนใหม่"
ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงที่เบา เพราะเขากลัวว่าถ้าส่งเสียงดังไปพวกปลาจะว่ายหนีไปหมด...

"ถ้าจะเอาสมุดอะไรนั่นมาให้ผมเซ็น หวังว่าคุณจะพกปากกามา เพราะผมไม่มีให้"


"พกมาครับ"
ดีนะที่เขามีปากกา...มอร์เฟียสค่อยๆเดินเอาสมุดเล่มสีเหลืองกับปากกาด้ามเล็กไปยื่นให้อีกฝ่าย
"คุณไซม่อนชอบตกปลาเหรอครับ"
ชายหนุ่มยังคงพูดโดยไม่ส่งเสียงดังมาก สังเกตจากการเหวี่ยงเบ็ดอีกฝ่าย คงเป็นนักตกปลามือโปรแน่ๆ

"ใช่..หลบ"

การกระทำไวเท่าความคิด มอร์เฟียสหลบในทันทีที่อีกฝ่ายบอก
ตัวเขาเองก็ชอบตกปลาอยู่ไม่น้อย ถึงรู้ว่าปลาติดเบ็ดอีกฝ่ายแล้ว


"ผมให้ ปลาที่ตกเองมันอร่อยกว่าพวกปลาที่ร้านอาหารในเมืองเยอะ"

เขากล่าวพลางส่งคืนสมุดปากกาพร้อมถังใส่ปลาไพน์ตัวที่พึ่งตกได้ให้มอร์เฟียสไปด้วย

...ปลาไพค์ล่ะ...ใจดีจัง
ชายหนุ่มยื่นมือไปรับสมุดกับปากกาพร้อมถังใส่ปลามาถือไว้
"ถ้ามีโอกาส ในอนาคตผมขอคำแนะนำเรื่องตกปลาด้วยนะครับคุณไซม่อน"