☘ จุดตกปลา ณ ทะเลสาบ

ผืนน้ำกว้างใหญ่ราวกับส่องประกายได้ยามต้องแสงอาทิตย์
มันถูกโอบล้อมอยู่ท่ามกลางผืนป่าไม้นานาชนิด

ทะเลสาปเวลานี้เงียบสงบ และนั่นเป็นสิ่งที่ไซม่อนโปรดปรานที่สุด..

ตรงโคนหินสูงริมทะเลสาป มีชายหนุ่มร่างสูงกำลังนั่งห้อยขาอยู่
ข้างๆกายมีถังใบหนึ่งวางไว้--มีปลาว่ายคดกันไปมาอยู่สามสี่ตัว
ในมือของเขาถือคันเบ็ดไว้นิ่ง สายตาคมกริบทอดมองลงไป
ราวกับกำลังรอคอยอะไรบางอย่างที่อยู่ใต้น้ำ...

"สวัสดีค่ะ!"

เสียงตะโกนไม่คุ้นหูดังกระทบโสตประสาทเขา ไซม่อนคิ้วกระตุก
ความเงียบสงบของทะเลสาปนี้ถูกทำลายไปเรียบร้อยแล้ว เขาไม่ค่อยพอใจเท่าไร
ร่างสูงหันหน้าไปนิดเดียว แล้วใช้หางตามองว่าเจ้าของเสียงรบกวนนั่นคือใคร
ไม่ใช่คนที่เขารู้จักแน่นอน และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเมื่ออีกฝ่ายแนะนำตัวเองขึ้นมา

"ฉันชื่อ ฟลอร่า ไวท์ฟาวเวอร์ เป็นคนสวนคนใหม่ค่ะ
คุณมีชื่ออยู่ในสมุดเล่มนี้ไหมคะ?"

สมุดสีเหลืองถูกชูโบกไปมาเรียกร้องความสนใจ แต่เขาไม่สนใจตรงจุดนั้น
ไซม่อนเลื่อนสายตาขึ้นมองหญิงสาวแปลกหน้า ก่อนหันกลับไปสนใจการตกปลาของตัวเองตามเดิม
และริมฝีปากบางก็ขยับพูดออกมาเพียงประโยคเดียว..อย่างไร้อารมณ์สิ้นดี

"...คุณจะยืนค้ำหัวผมอีกนานไหม"

"ช่วยกรุณาเซ็นชื่อให้หน่อยนะคะ"

เขาเห็นอีกฝ่ายที่นั่งลงแล้ว ค่อยๆยื่นสมุดมาให้เขาอย่างช้าๆ
แต่เขาก็ยังมองมันด้วยปลายหางตาเท่านั้น ช่วยไม่ได้ อยากตะโกนจนปลาแตกตื่นหมดทำไม

"คุณจะรู้ได้ไงว่าผมมีชื่ออยู่ในนั้น รู้จักผมเหรอ?"

"ไม่รู้จักค่ะ ฉันอยากให้คุณดูก่อนว่ามีรายชื่อไหม
ถ้ามีก็ช่วยกรุณาเซ็นให้ด้วยค่ะ"

เขาสังเกตได้ว่าสมุดเล่มเหลืองมันสั่นเพราะมือคนถือไม่นิ่งเอาเสียเลย
ปากกาถูกยื่นมาพร้อมกัน..นี่ถ้าคนด้านหลังเขาชักขึ้นมาจะทำไงวะ เอาถุงปลาครอบปากได้ไหมนะ

"มันเป็นมารยาทรึเปล่าที่จะถามชื่อคนที่คุณจะมาขอให้เขาช่วย
หรือไม่ก็ควรรู้มาก่อน.."

ไซม่อนบอกเสียงนิ่ง อาจด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยคงที่เพราะถูกรบกวนในเวลาส่วนตัว
แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดต่อ เบ็ดตกปลาก็กระตุกวูบ แขนแกร่งเกร็ง จับด้ามเบ็ดไว้แน่น
โฟกัสทั้งหมดของเขากลับไปสนใจปลาที่กำลังติดเบ็ด

"ระวัง"

เขาพูดสั้นๆไม่ดังไม่เบา จนไม่รู้ว่านั่นคือเสียงเตือนหรือคำบอกเล่า
เพียงชั่วอึดใจ ร่างสูงตวัดคันเบ็ดขึ้น ปลาหมอไพค์ดิ้นกระแด่วๆติดมา
ไซม่อนเหวี่ยงสายเบ็ดอย่างชำนาญ แต่เพราะปลาหมอไพค์ดิ้นแรงมาก
มันหลุดจากเหล็กคล้องเหยื่อ ลอยปลิวไปด้านหลังตรงที่ๆหญิงสาวแปลกหน้านั่งอยู่พอดี

"ขอโทษนะคะ มิทราบคุณชื่ออะไรหรอคะ?
ถ้าคุณอยากได้ปลาตัวนี้ก็ช่วยเซ็นชื่อด้วย ถือเป็นขอแลกเปลี่ยน
แต่ถ้าไม่เอาฉันก็จะเตะ เอ๊ย! โยนมันลงไปในทะเลสาบ
แล้วให้คุณนั่งรอปลาอีกรอบ...ดีไหมคะ?"

ไซม่อนเลิกคิ้วมองปลาที่ถูกก้อนหินทับไว้ ถ้ามันช้ำจะกินอร่อยเท่าเดิมไหมวะ
ก่อนจะหันไปทางฟลอร่าที่บนหน้าประดับด้วยรอยยิ้ม แต่แววตาเหมือนลุกเป็นไฟได้
เขารู้นะว่าผู้หญิงตรงหน้าโกรธ...แล้วไง ก็ตลกดี

"ทำไมผมต้องแลก? ปลามันก็แค่ปลา คุณเสกให้มันเป็นทองได้เหรอ ผมถึงต้องอยากได้
ถ้าผมไม่เซ็นให้แล้วไง คุณจะโยนมันกลับทะเล?" ไซม่อนไหวไหล่ไม่แคร์

"ผมก็แค่ตกใหม่ ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย
แต่เอาเถอะ ผมกลัวว่าคุณจะโกรธจนตัวพองระเบิดตายไปเสียก่อน
เดี๋ยวผมจะกลายเป็นคนบาป ส่งมาสิ ผมจะเซ็นให้"

ร่างสูงวางเบ็ดตกปลาไว้ข้างตัว แล้วแบมือไปทางฟลอร่าเพื่อขอสมุดกับปากกา

"และ...ผมชื่อไซม่อน ขอบคุณที่อุตส่าถาม"

เขารับสมุดกับปากกามาแล้วเซ็นต์ชื่อลงไปในช่องว่างของตัวเอง

ก่อนจะปิดสมุด ยื่นส่งคืนให้ แต่อีกฝ่ายกำลังพยายามกวักน้ำขึ้นมา
เช็ดเสื้อส่วนหลังของตัวเองอย่างทุลักทุเล จนเขาเห็นแล้วลำบากแทน
เสื้อตัวบางเปียกน้ำจนแนบชิดไปกับแผ่นหลังนวลเนียน เฮ้อ...
ไซม่อนแอบส่ายหน้าแล้วถอนหายใจออกมาอย่างระอาและอนาถจิตกับภาพตรงหน้า
เขาปลายตามองแจ็คเก็ตยีนตัวนอกข้างกายที่หยิบมาเผื่อลมมันแรง เอาเถอะ
ร่างสูงหยิบแจ็คเก็ตโยนใส่หลังหญิงสาวเบาๆพอให้มันปิดทับไว้

"มันโป๊ ทำอะไรของคุณ" 

เขาบอกพลางส่งสมุดกับปากกาคืนให้ แล้วหยิบปลาหมอไพค์
ตัวที่พึ่งตกได้เมื่อกี้ขึ้นมา แยกใส่ลงถังเล็กอีกใบยื่นให้ไปด้วย

"แล้วปลา..มันช้ำหมดแล้ว คุณเอาไปเลยเถอะ
จะกินหรือทิ้งก็ตามใจ ไปๆได้แล้ว ผมต้องการความสงบ"

ไซม่อนกระตุกยิ้มมุมปากกับคำพูดและท่าทางดูกระฟัดกระเฟียดนั่น
เมื่อเห็นอีกฝ่ายย่ำเท้าเดินจากไปแล้ว เขาก็เอนกายนอนลงบนโคนหิน
หลับตา แล้วสูดเอาลมเย็นๆกับกลิ่นของผืนป่าเข้าปอด อีกสักพักค่อยตกปลาต่อแล้วกัน

---

💝 LOVE POINT 💝
Simon Marshal +3