🌻 ทุ่งดอกทานตะวัน

ยังขาดดอกทานตะวันอีกหนึ่ง
รัสเซลออกมาจากบาร์ เพื่อที่จะวิ่งมาที่ทุ่งหญ้า ตรงมาทางทุ่งดอกทานตะวัน
เขาได้พบกับกะตุ่ยตัวเป็นๆ และดูเหมือนมีดที่ใช้ถางป่าจะหายไปด้วย
แต่ที่เป็นก็แค่สลบไม่ได้มีอะไรนอกจากนั้น มันน้อยเกินไปจนรู้สึกผิด
เมื่อเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนอื่นๆ ความจริงเขาควรจะตายไปได้แล้ว

รัสเซลตั้งคำถามกับตัวเองในขณะที่ใช้ไฟฉายส่องตามจุดต่างๆ
เพื่อหาดอกทานตะวันที่น่าจะพอเก็บได้บ้าง
บางทีเขาไม่ควรอยู่ที่นี่ ถ้าจบเรื่องนี้เขาไม่ควรจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป
มันเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึก 'เดจาวู' สถานที่ที่จากมาก็มีสิ่งที่ทำให้เขาคิดแบบนี้เหมือนกัน

เรามันขยะ เรามันเป็นภาระของคนอื่น

ตอนนี้ถ้าทุกคนที่นี่เกลียดเขาได้ เขาคงจะมีความสุขกว่าถูกยิ้มให้เสียอีก
เดิมทีตัวเขามันก็แค่เด็กมีปัญหาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง

"อา..."

มือเล็กจับรอบก้านของดอกทานตะวัน ก่อนจะใช้แรงทั้งหมดดึงออกมา
แต่มันกลับแน่นมากจนเส้นเลือดปูดพาดตามแขนขาว


ปึด! ผลัก


ร่างของเขาล้มลงไปกองกับพื้น พร้อมกับดอกทานตะวันในมือ
สิ่งที่แย่กว่านั้นคือเสื้อผ้าของเขามันเปื้อนไปด้วยดิน

"สกปรกจนได้"

ตอนนี้เสื้อผ้ามันก็ไม่ต่างจากเขานัก แต่เขามันสกปรกมานานแล้ว

ทั้งที่คิดว่าครั้งนี้จะไม่ทำเรื่องแล้วเชียว
สุดท้ายก็ถูกเกลียดจนได้..

เขาชันเข่าขึ้นมาก่อนจะก้มหน้าร้องไห้ มันออกมาจากความรู้สึกผิด และเสียใจ
เขากลัว กลัวมาตลอดว่าจะกลายเป็นภาระของคนอื่น
เพราะแบบนั้น ทั้งที่พยายามทำตัวดีๆแล้ว แต่ก็พลาดจนได้

"ฮึก ฮึก.."

ไม่อยากถูกเกลียดเลย...
เดิมทีมันคงไม่มีที่ของเขาตั้งแต่แรกแล้ว 

---