ชายหาด ท้องทะเล และผืนทราย

เธอใช้ปากกาที่รับมาเซ็นต์ชื่อลงในสมุดเล่มเหลือง

พลางพยักหน้าแล้วยิ้มน้อยๆ เมื่ออีกฝ่ายชื่นชม
ความสวยงามของที่นี้เหมือนอย่างที่เธอก็รู้สึก

"ใช่ไหมละคะ ฉันกลับมาที่นี้หลังเรียนจบก็เพราะ
หลงรักชายหาดของที่นี้นี่แหละ"

แอมเบอร์คืนสมุดกับปากกาให้อีกฝ่าย พลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู

"ฉันเห็นคุณพึ่งได้รายชื่อแค่สองคนเอง รวมฉันก็แค่สาม
ถ้าอยากไปหาอีกคนใกล้ๆนี้ก็แนะนำให้ไปหาอิกกี้นะคะ เพื่อนสนิทฉันเอง
นางอยู่โรงรถที่บ้านช่างตีเหล็กน่ะ"

---

💝 LOVE POINT 💝
Amber Ann +5

แสงอาทิตย์ในเวลานี้มันร้อนจนแสบผิวไปหมด เขาจึงนั่งอยู่ใต้ต้นไม้
ตั้งใจจะแค่มามองคลื่นทะเลเคลื่อนไปมาเท่านั้นเอง

ระหว่างที่กำลังนั่งชมทะเล
ดวงตาของเขาก็มองไปที่บริเวณชายหาด มีผู้คนบางส่วนมาพักผ่อนที่นี่
แต่ที่ทำเอาเขาแทบสำลักอากาศคือผู้หญิงที่สวมชุดบิกินี่นอนอาบแดดอยู่ไม่ไกล

เดี๋ยวนะ.. ที่นี่ยังมีคนใส่บิกินี่เหรอเนี้ย

รัสเซลกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ ตอนนี้สีหน้าเขาต้องดูไม่ดีมากแน่นอน..
เขาตบแก้มตัวเองแล้วตั้งสติ พอมองดูดีๆ อีกฝ่ายเหมือนคนที่เขารู้จักมาก
คนตัวเล็กลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วปัดทรายที่เปื้อนกางเกงออก
ก่อนจะเดินเฉียงไปด้านหน้าเพื่อที่จะมองหน้าอีกฝ่ายให้ชัดๆ โดยไม่เข้าใกล้มาก

นั่นมันคุณหมอแอมเบอร์นี่นา..

จะว่าไปคุณหมอก็หุ่นดีน่าดูเลยนะ.. อึ้ย รัสเซลตบแก้มตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ
จากนั้นก็ตัดสินใจ ขยับเข้าไปใกล้มากขึ้นจากจุดเดิมที่ยืนอยู่

"ส สวัสดีครับคุณหมอ.."

"อ้าว สวัสดีค่ะรัสเซล"

จังหวะที่อีกฝ่ายลุกขึ้นนั่ง เขาก็เห็นส่วนเว้าด้านหน้าพอดี ทำเอาหลบสายตาแทบไม่ทัน

"นั่งก่อนไหมคะ"

คุณแอมเบอร์ตบเสื่อข้างตัว แต่มันดูเป็นจุดที่ใกล้ชิดเกินไปหน่อยรึเปล่านะ..
จังหวะที่กำลังตัดสินใจว่าจะนั่งดีไหม อีกฝ่ายก็ทำสีหน้าไม่พอใจขึ้นมา

"ไปโดนอะไรมาคะนั่น?"
"พอดีเมื่อวานผมไปที่คอกแกะของแนชน่ะครับ แล้วก็หล่นลงมาจากรั้วกั้นมันก็เลยช้ำนิดหน่อย.."

เขาค่อยๆนั่งลงบนเสื่อในจุดที่อยู่ขอบสุด พร้อมกับยิ้มแห้งๆ

"ไม่ได้โดนเจ้าแนชแกล้งใช่ไหมคะ"

"...ไม่หรอกครับ! โถ่ แนชเขาเป็นเด็กดีมากเลยนะครับ"

แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังหัวเราะเขาอีกนะ..
รัสเซลตัดประเด็นเรื่องนี้ทิ้งไป พยายามหาหัวข้อสนทนาอย่างอื่นมาแทน

"คุณหมอชอบมาอาบแดดที่นี่เหรอครับ?"

"ความจริงคืออยากผิวแทนเฉยๆเลยมาอาบแดดน่ะค่ะ

แต่ถ้าจะถามว่ามันช่วยอะไร อืออ.."

"ต้องพูดก่อนว่า เพราะคนสมัยนี้เริ่มกลัวการขาดวิตามินดีกันเยอะขึ้น

เนื่องจากเปอร์เซ็นต์ไทล์ปีที่แล้วมีคนเป็นโรคขาดวิตามินดีค่อนข้างสูง

เขาจึงพากันมาอาบแดดกันเพิ่มมากขึ้นเพื่อป้องกันไว้ก่อนน่ะค่ะ

เพราะโรคนี้มันก็น่ากลัวใช้ได้ ถ้าเป็นก็ทำให้มีโอกาสเสี่ยงเป็นโรคกระดูกพรุน

และภาวะของโรคซึมเศร้าง่ายขึ้น อย่างว่าแหละค่ะประเทศเราแดดออกมากแค่ช่วงหน้าร้อน

ฤดูใบไม้ผลิถึงมีแดดก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้นนี่เนอะ"

เมื่อได้ความรู้จำนวนมาก เขาก็อึ้งไปเลย
ประเด็นคือมันเพิ่มวิตามินและช่วยในโรคร้ายต่างๆได้ด้วยสินะ..

"รัสเซลก็ควรตากแดดอาบแดดบ้างนะคะ เพราะหมอคิดว่าอาการที่เธอเป็นอยู่

กับรอยช้ำที่แค่หล่นลงมาจากรั้วกั้น มันไม่น่าจะต้องพันแผลไว้ขนาดนั้นนะ

เธออาจขาดวิตามินดีอยู่ก็ได้"


เขานิ่งไปเมื่อได้ฟัง อย่างนั้นเอง จะว่าไปตอนตกลงมาเขาก็เอาอกลงด้วย
แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่หวังว่าคงไม่ช้ำในหรอกนะ..

"แต่ว่าแดดตอนนี้ มันจะดีเหรอครับ"