|
|
Post by Huckleberry Farm on Jun 21, 2017 17:02:34 GMT 7
| ห้องนั่งเล่น | ___________________________________________________________________
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 1, 2017 10:01:26 GMT 7
Chapter I ' The new beginning '
...
9:30 น.
เสียงเคาะประตูเรียกให้ชายสูงวัยที่ทิ้งตัวนั่งเพียงคนเดียวอยู่บนโซฟาเลิกคิ้วแปลกใจ เขาเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาเหนือบานประตูไม้
ยังเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงตามเวลานัดที่ระบุเอาไว้ในจดหมาย มาเร็วกว่าที่คิด
เขายิ้ม หากชาวสวนคนใหม่กระตือรือร้นแบบนี้เรื่อยไป ก็คงเป็นสัญญาณที่ดี
เจ้าบ้านแพชตันจึงทรงตัวขึ้นยืน ลากเท้าเดินตรงไปที่หน้าประตู แต่ทันทีที่ปลดล็อคกลอน และบานประตูเปิดออก
บุคคลที่ปรากฏตัวเบื้องหน้ากลับไม่ใช่คนที่เขารอคอยในเช้าวันนี้ รอยยิ้มบนหน้าผันเปลี่ยน บิดลงจนมุมปากคว่ำ หัวคิ้วสองข้างขมวดแทบผูกติดกัน
ไม่เพียงแต่ไม่ใช่คนที่เขารอคอย
แต่ยังนับเป็นคนที่ไม่อยากเสวนาด้วยที่สุดในรอบปี
“อรุณสวัสดิ์แพซตัน วันนี้อากาศสดใสดีนะ”
เสียงนั้นกล่าวทักทายไม่รู้ร้อนรู้หนาว ท่าทางแสลงตาแสลงหู
“มีธุระอะไร” “ท่านนายก”
.
.
[ กำหนดให้ผู้เล่นเข้ามารับรู้เหตุการณ์ได้ตอน 10:00 น. เป็นต้นไป ]
|
|
|
|
Post by Flora Whiteflower on Jul 1, 2017 10:54:20 GMT 7
ไม่กี่นาที ฟลอร่าก็มาถึงหน้าบ้านของคุณแพซตัน
ร่างบางรีบหยิดผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อ แล้วจัดทรงผมให้เรียบร้อย
ปรับลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในตัวห้องนั่งเล่น
"ขออนุญาตค่ะ"
ฟลอร่าเคาะที่ประตูสามครั้ง แล้วเปิดประตูเข้าไป
แต่สิ่งที่เธอเห็นเป็นอันดับแรกคือ ผู้ชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก
และใบหน้าที่ดูไม่พอใจของคุณแพซตัน
ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่าเนี่ย? แล้วเขาเป็นใครกันนะ?
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 1, 2017 12:02:23 GMT 7
.
.
"ไม่เอาน่า อย่าหัวดื้อนักเลยแพชตัน อายุเราก็ขนาดนี้แล้วน้า..."
"สิ่งที่คุณทำมันไม่ถูกต้อง!!!"
"แล้วอะไรล่ะคือความถูกต้อง? คิดถึงคนที่นี่บ้างสิ"
"อย่างแกยังมีหน้ามาพูด--!!" ก็อก ก็อก ก็อก การสนทนาหยุดชะงักราวกับคัตเอ้าท์ที่ถูกสับลงกะทันหัน ตั้งแต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นครั้งแรก แพชตันก็ปิดปากฉับ มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่แสดงสีหน้าแปลกใจ ก่อนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนตรงข้าม ยิ่งทำให้แพชตันหงุดหงิด เขาไม่ไว้ใจคนตรงหน้ามากขึ้นไปทุกที
"โอ้ว นายนัดแขกไว้นี่เอง"
ชายสูงใหญ่เอ่ยอย่างอารมณ์ดี เมื่อเขาปรายตามองกลับไปที่แพชตันก็พบว่าอีกฝ่ายยังยืนนิ่งไม่ยอมปริปาก เขาจึงผละออกห่างจากเจ้าของบ้านตัวจริง แล้วเดินไปหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาวแปลกหน้าผู้มาใหม่
"สวัสดีแม่หนู เธอคงเป็นชาวสวนใหม่ที่มาเช่าที่นั่นอยู่สินะ" ริมฝีปากคลี่ยิ้มยื่นไมตรี "ฉันชื่อโจเซตต์ เป็นนายกเทศมนตรีของที่นี่" โจเซตต์ หรือ นายกเทศมนตรีแต่งกายด้วยชุดสูทภูมิฐาน ดูออกจะเกินไปสำหรับชนบทแบบนี้
เขาดูอยู่ผิดที่ผิดทาง แม้น้ำเสียงที่ใช้จะสุภาพ แต่ภายใต้แว่นกันแดดสี่ทึบยี่ห้อแพง เขากลับมองชาวสวนใหม่อย่างอุกอาจ
"กลับไปได้แล้ว ไม่เห็นเหรอไงว่าฉันมีธุระ" ลุงแพซตันพูดขัด เมื่อเห็นคนที่เอาแต่จ่อไม่หยุดตั้งแต่เข้ามากำลังจะเปิดปากพูดต่ออีก
ดูออกได้ว่าเขากำลังพยายามข่มความไม่พอใจ อย่างน้อยก็ให้น้อยที่สุดต่อหน้าคนนอก
แต่นั่นยิ่งทำให้เทศมนตรีโจเซ็ตต์ถึงกับหลุดขำออกมาอย่างชอบพอ
"ได้สิ" เขาตอบแต่สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่ชาวสวนคนใหม่
"วันนี้ฉันแค่แวะมาเยี่ยมตามประสาเพื่อนบ้านเท่านั้นเอง" "ถ้างั้นว่างๆ ฉันจะแวะไปเยี่ยมที่นั่นบ้างแล้วกันนะ อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้จะเป็นยังไงแล้ว"
"ขอให้โชคดีนะแม่หนู ไปล่ะแพชตัน"
เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า ท่าทางเป็นมิตร แต่มีบางอย่างที่ไม่สามารถทำให้เชื่อได้สนิทใจ
ทันทีที่พูดจบท่านเทศมนตรีโจเซตต์ก็เดินผ่านหญิงสาว พ้นประตูห้องออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
ห้องนั่งเล่นถูกปกคลุมด้วยความเงียบอีกครั้ง
แพซตันถึงได้ถอนหายใจยาวออกมา ชายสูงวัยเดินกลับไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวตัวเดิม
เช่นเดียวกับครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าที่ห้องนี้ยังมีแต่ความสงบ
"นั่งลงก่อนสิ" แพซตันบอกกับคนที่เหลืออยู่ สายตาบอกตำแหน่งไปที่โซฟาตัวยาว
เมื่อมองขึ้นไปบนนาฬิกา มันก็เลยเวลาที่นัดไว้ไปเพียงเล็กน้อย
|
|
|
|
Post by Flora Whiteflower on Jul 1, 2017 12:32:02 GMT 7
บรรยากาศมาคุแท้ ถอยกลับบ้านตอนนี้จะทันไหม?
"สวัสดีแม่หนู เธอคงเป็นชาวสวนใหม่ที่มาเช่าที่นั่นอยู่สินะ"
อุ๊ย! ฉลาดจัง รู้ด้วยหรอเนี่ย? #จิกกัดแพร๊บ
"ฉันชื่อโจเซตต์ เป็นนายกเทศมนตรีของที่นี่"
"ฉัน ฟลอร่า ไวท์ฟาวเวอร์ค่ะ คุณนายก"
ร่างบางยิ้มตอบกลับเป็นมารยาท พลางกวาดสายตาสำรวจภูมิฐานของอีกคน
ชายสูงใหญ่ที่แต่งชุดดูดีมีระดับ ไม่น่าจะมาอยู่ในชนบทอย่างนี้ได้
มันดูน่าสงสัย... แต่คุณนายกก็รวยและมีเงินมากมายที่จะซื้อเสื้อผ้าดีๆใส่
"กลับไปได้แล้ว ไม่เห็นเหรอไงว่าฉันมีธุระ"
ฟลอร่าละความสนใจในตัวนายก แล้วยืนมองทั้งสองคนเงียบๆ
แต่เสียงหัวเราะของนายกก็ดังขึ้น
ยังจะมาหัวเราะอีก!
ร่างบางเริ่มไม่พอใจกับกิริยามารยาทของอีกคน เธอเริ่มรู้สึกไม่อยากจะอยู่ใกล้คนคนนี้เสียเลย
ฟลอร่าแสดงสีหน้าเรียบเฉย เก็บความรู้สึกไม่พอใจไว้ข้างใน
"ถ้างั้นว่างๆ ฉันจะแวะไปเยี่ยมที่นั่นบ้างแล้วกันนะ อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้จะเป็นยังไงแล้ว"
อยากจะติดป้ายไว้ว่าคนนอกห้ามยุ่งจังเลย!
หลังจากที่นายกโจเซตต์ออกจากบ้านคุณแพซตัน ฟลอร่าก็ถอนหายใจออกมา
นานแล้วที่เธอไม่รู้สึกอึดอัดใจอย่างนี้มาก่อน ร่างบางนั่งลงบนโซฟาตัวยาวตามคำเชิญของคุณแพซตัน
ในใจนั้นอยากจะถามเรื่องของพวกเขาสองคน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกอย่างเธอเลยด้วยซ้ำ
"คุณแพซตัน เรียกฉันมา มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 1, 2017 14:04:58 GMT 7
เมื่อฟลอร่าเปิดปากถาม สายตาของแพซตันจึงวกกลับมาหยุดอยู่ที่หญิงสาว "อ่อ จริงสินะ"
"ลุงเห็นว่าหนูยังไม่ได้เริ่มทำอะไรน่ะ เลยอยากแนะนำเรื่องที่พอจะแนะนำได้ ตอนนี้พื้นที่ในฟาร์มอาจจะรกมากไปซักหน่อย แต่ถ้าเจ้าจัดการพวกไม้หรือถางหญ้าออก ก็จะเห็นว่ามันมีพื้นที่ใช้ทำประโยชน์ได้หลากหลายเลยล่ะ" เนื้อเสียงแล้งน้ำตามอายุขัยเริ่มเอ่ยอธิบาย จากเรื่องใกล้ตัวที่เขาทำมันมาตลอดและถนัดที่สุด
"แปลงผักสามารถซื้อเมล็ดพันธุ์จากร้านมอร์แกน การเกษตรที่อยู่ในเมืองได้ ระยะเวลาการโตของแต่ละต้นจะไม่เท่ากัน และคุณภาพผลผลิตก็ไม่เท่ากัน
ขึ้นอยู่กับความเอาใจใส่ของพวกเจ้า ลุงหวังว่าพวกเจ้าจะดูแลมันอย่างดีด้วย"
"นอกจากปลูกผักแล้วยังสามารถเลี้ยงสัตว์เพื่อเก็บผลผลิตที่ได้จากพวกมันได้ด้วย เจ้าสามารถซื้อมันได้จากร้านค้าที่เมือง แต่ก่อนจะเลี้ยง เจ้าก็ต้องสร้างโรงเรือนให้พวกมันก่อน รายละเอียดพวกนั้นก็ถามโอเว่น ที่บ้านช่างไม้แล้วกัน รวมถึงเรื่องการต่อเติมที่อยู่อาศัยเจ้าด้วย"
"ที่ท้ายหมู่บ้านมีท่าเรืออยู่ เดินออกจากเมืองไปไกลหน่อย ที่นั่นเจ้าจะตกปลามาขายหรือทำอาหารก็แล้วแต่..."
แพชตันเว้นช่วงเพื่อเรียบเรียงคำพูดในหัว เขาพยายามเลือกใช้คำที่จะไม่ยากต่อการทำความเข้าใจมากเกินไป
"นอกจากท่าเรือเจ้ายังสามารถตกปลาได้ที่ทะเลสาบในป่า แต่ระวังหลงล่ะ อ่อระวังสัตว์ป่าไว้ด้วย... จริงๆก็ไม่มีใครถูกทำร้ายมานานแล้ว พวกมันค่อนข้างรักสงบ แค่อย่าไปลุกล้ำเขตของพวกมันก็พอ"
"ทางตอนใต้ของป่าจะมีเหมืองอยู่ หากเจ้าอยากจะสร้างอะไรสักอย่าง ที่นั่นก็มีส่วนประกอบของวัตถุดิบอยู่ แล้วถ้าลงไปชั้นลึกๆก็จะมีอัญมณีอยู่ จริงๆงานทุกอย่างต้องใช้แรงทั้งนั้น แต่งานนี้จะหนักมากเป็นพิเศษ เมื่อไหร่ที่เจ้าคิดว่าการลงไปขุดด้วยตัวเองไม่คุ้ม ก็ไปซื้อวัตถุดิบบางอย่างได้ที่บ้านนายช่างอีดอน"
แพซตันหยุดพูดไปเสียดื้อๆ
"บางทีลุงควรดื่มน้ำซักหน่อย" กระแอมหนึ่งครั้ง แล้วรินน้ำจากเหยือกลงแก้วเพื่อหยิบมันมาดื่มดับกระหาย จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่อธิบายอะไรยาวๆแบบนี้คือตอนไหน แต่ก็เพื่อตัวอีกฝ่ายเอง "เอาด้วยไหม" ถามโดยไม่รอคำตอบ เขาเทน้ำใส่แก้วใส แล้วดันมันไปที่โต๊ะด้านหน้าของหญิงสาว
"และหากเจ้าเหน็ดเหนื่อยกับงาน ก็มีสถานที่ต่างๆให้เจ้าได้เลือกพักผ่อนระหว่างวัน ช่วงดึกๆพวกเราชอบไปสังสรรค์กันที่โรงแรมคุณนายดาห์เลีย ที่นั่นมีห้องอาหารตอนเช้า และบาร์กลางคืนอยู่"
"อย่าโหมงานหนักจนเกินไป ไปตรวจสุขภาพที่คลีนิกหมอแอมเบอร์บ้างล่ะ ถึงจะเป็นบ้านนอกแต่หมอของเราก็เก่งมากเลย"
"ที่ห้องสมุดมีหนังสือแปลกๆอยู่ จริงๆลุงก็ไปไม่ค่อยบ่อย แนะนำอะไรมากไม่ได้ แต่พวกเด็กๆชอบไปที่นั่นกัน"
แผ่นหลังค่อมเอนลงพิงโซฟา "หากเจ้าสงสัยอะไรอีกก็ถามออกมาได้เลย ลุงแค่แนะนำในส่วนที่คิดว่าจะ
แนะนำได้เท่านั้น แต่เจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้ดีกว่านี้ถ้าลงมือทำด้วยตัวเอง" เขากล่าวปิดท้าย
|
|
|
|
Post by Flora Whiteflower on Jul 1, 2017 14:58:41 GMT 7
ฟลอร่าจดคำแนะนำของลุงแพซตันในส่วนที่สำคัญลงในไอโฟน
ยิ่งได้ยินเรื่องพวกทิศ เธอยิ่งงเข้าไปใหญ่ โดยปกติฟลอร่าเป็นคนหลงทิศอยู่บ่อยๆ
แต่ก็ตีสีหน้าเรียบเฉยตามเคย
"เอาด้วยไหม?"
เอาอะไรแว้ เมื่อกี้ไม่ได้ฟังซะด้วย อ่อ...น้ำเปล่า
ร่างบางหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบน้ำเล็กน้อยพอเป็นพิธี
"และหากเจ้าเหน็ดเหนื่อยกับงาน ก็มีสถานที่ต่างๆให้เจ้าได้เลือกพักผ่อนระหว่างวัน
ช่วงดึกๆพวกเราชอบไปสังสรรค์กันที่โรงแรมคุณนายดาห์เลีย ที่นั่นมีห้องอาหารตอนเช้า และบาร์กลางคืนอยู่"
แหม่ ที่นี่ก็มีการจัดปาร์ตี้ด้วยสินะ เหล้าจ้า คิดถึงจุง ><
เธอไม่สนใจคลินิกกับห้องสมุดเลยด้วยซ้ำ เพราะ เธอกลัวเข็มฉีดยาและไม่ชอบอ่านหนังสือ
ในหัวเธอมีแต่ปาร์ตี้ ส่วนเรื่องปลูกผักอะไรนั่นก็ปล่อยมันไปก่อนแล้วกัน
"หากเจ้าสงสัยอะไรอีกก็ถามออกมาได้เลย ลุงแค่แนะนำในส่วนที่คิดว่าจะ
แนะนำได้เท่านั้น แต่เจ้าจะสามารถเข้าใจมันได้ดีกว่านี้ถ้าลงมือทำด้วยตัวเอง"
สรุปก็คือ ทำก่อนแล้วค่อยถามสินะ
"ขอบคุณค่ะที่แนะนำ ขอถามอะไรสักหน่อยได้ไหมคะ?...เรื่องคุณกับนายก
แต่ถ้าคุณอึดอัดใจ ไม่ต้องตอบนะคะ ฉันก็แค่จะได้รู้สถานการณ์เวลาไปเจอกับเขา"
|
|
|
|
Post by Huckleberry Farm on Jul 1, 2017 15:45:38 GMT 7
แพชตันชะงักมือที่กำลังจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มอีกครั้งเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน แล้วจึงมอบสียงกลืนน้ำเปล่าลงในลำคอเป็นคำตอบในชั่วอึดใจ
มือเหี่ยววางแก้วน้ำที่หมดแล้วลง ตาสีสีดำสนิทราวกับไม้มะเกลือสบกับคู่สนทนา "ไม่มีอะไรหรอกเจ้าหนู เรื่องไร้สาระของคนแก่น่ะ"
"แค่ระวังอย่าไปหลงเชื่อคำพูดของเขามากก็พอ"
แพชตันตัดบท คงไม่ดีแน่หากต้องให้คนหนุ่มสาวที่ไม่เกี่ยวข้องมารู้เรื่องราวชวนปวดหัวนั่น
"นี่ก็จะเที่ยงแล้ว เจ้ากลับไปจัดการธุระของเจ้าเถอะ" ชายแก่ยันตัวลุกขึ้น ตั้งใจจะเดินไปส่งหญิงสาวที่หน้าประตูแต่ขาทั้งสองถูกยั้งไว้เมื่อนึกบางอย่างออก
"โอ้! รอแปปนึงนะ ลุงมีเรื่องอยากจะวานเจ้าหน่อย" ว่าเพียงเท่านั้น เจ้าของบ้านก็หายตัวเข้าไปที่ห้องทำงาน เพียงไม่นานชายแก่ก็กลับมาพร้อมถุงบรรจุบางอย่างและสมุดสีเหลืองเรียบๆที่ดูจะผ่านการ
ใช้งานมานานพอควร เขาส่งสมุดให้ฟลอร่าก่อนเป็นอย่างแรก
"สมุดเล่มนี้เป็นบันทึกความคิดเห็นหรือพวกคำร้องของคนในหมู่บ้านตั้งแต่ปีที่แล้ว
และทุกครั้งจะต้องการลายเซ็นยืนยัน มาปีนี้ลุงพึ่งเริ่มเก็บได้ไม่นาน แต่ตอนนี้ยังขาดลายเซ็น
ของคนจำนวนนึงอยู่ จะเป็นอะไรไหม ถ้าลุงจะให้หนูช่วยเอาลายเซ็นพวกนั้นมาให้หน่อย
ถ้าเปิดดูก็จะเห็นว่าชื่อไหนบ้างที่ขาด ขอโทษด้วยที่ไม่มีรูป
ลองถามคนในเมืองดูสิ ถือว่าเป็นการแนะนำตัวเองไปในตัว" เขาเหลือบตาขึ้นมองเข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาใกล้เที่ยง
"ถ้าเป็นตอนนี้เจ้าแนชคงกำลังเดินเล่นอยู่แหละ ลองไปดูที่ร้านคาวแอนด์ชีพดูสิ
เขาน่าจะแนะนำที่อยู่คนอื่นๆให้ได้" ตามด้วยถุงที่ห่อขนมปังทรงกลมเอาไว้ด้วยกันทั้งหมด 3 ชิ้น
"นี่ขนมปังหมูหยอง เอาไปกินเป็นมื้อเที่ยงสิ อ่อ อย่าลืมเก็บเงินไว้สำหรับจ่ายค่าเช่า ฤดูละ 30 G ล่ะเจ้าหนู โชคดีนะ"
.
Notification [ ผู้เล่นได้รับ ขนมปังหมูหยอง 1 ถุง จำนวน 3 ชิ้น !! รีบกินล่ะก่อนที่มันจะเสีย !!]
[ ผู้เล่นได้รับเควส ' Introduce: Signature Hunt '
รายละเอียด ล่าลายเซ็นต์ของสมาชิกในหมู่บ้านที่ว่างอยู่ในสมุดที่ลุงแพซตันให้
เงื่อนไข: เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถือว่าเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ผู้เล่นจะได้ทำความรู้จักกับ NPC ทุกคนในแชทมาก่อน หรือก็คือ ยังไม่เคยเห็นหน้ากันนั่นเอง
รายชื่อที่ผู้เล่นต้องขอลายเซ็น เช็คได้ที่กระท่อมของผู้เล่น
เมื่อขอลายเซ็นได้แล้ว NPC จะนำไปใส่เอาไว้ให้เอง
]
|
|
|
|
Post by Flora Whiteflower on Jul 1, 2017 17:40:01 GMT 7
"แค่ระวังอย่าไปหลงเชื่อคำพูดของเขามากก็พอ"
หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ ฟลอร่าก็สรุปความสัมพันธ์ระหว่างคุณแพซตันกับนายกว่า ไม่ถูกกัน!!
เธอนั่งฟังคำขอร้องของคุณแพซตัน และได้รับขนมปังมาสามก้อน ก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป
แนะนำคนทั้งเมืองเนี่ยนะ! เหนื่อยตาย!
|
|
paytonb
New Farmer
ฉันเพย์ตัน ชาวสวนคนใหม่
Posts: 12 
|
Post by paytonb on Jul 1, 2017 18:37:26 GMT 7
เรียกว่าวิ่งหน้าตั้งไม่คิดชีวิตเลยก็ว่าได้ แปดชั่วโมงสําหรับ
การเลตไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยด้วยซํ้าไป เบรกตัวเองเมื่อมาถึง
หน้าห้อง มือเคาะประตูเบาๆสองสามครั้งพลางเลื่อนมือไปจับ
ที่ลูกบิดเตรียมเปิดประตูเมื่อได้รับคําพูดอนุญาตจากคนที่อยู่
ข้างในแต่ในตอนนี้หอบไปหมดแล้ว บอกว่าหอบหืดกําเริบ
ก็น่าเชื่อถืออยู่พอสมควร
จะบ้าตายอยู่แล้ว (...)
สูดลมหายใจเฮือกๆอยู่นานก็เริ่มปรับตัวเองได้เลยเปลี่ยนเป็น
หายใจเข้าออกลึกๆแทน แต่ใจยังเต้นแรงจากการสูบฉีดเลือด
ไม่หยุดอยู่ดี หวังว่าคนที่นัดจะเมตตาปราณีเธอด้วยน่ะสิ
รับรองได้เลยว่าที่เรียกมาจะต้องมีเรื่องอะไรไม่ธรรมดา เซ้นต์
ของเพลย์ตันว่ามาแบบนั้น
|
|
|
|
Post by Maverick H. on Jul 1, 2017 19:18:56 GMT 7
เสียงเคาะประตูดังปลุกชายหนุ่มที่กำลังเอนหลังงีบหลับอยู่บนโซฟาให้ตื่นขึ้น เขาลุกขึ้นลากขาไปดึงประตูเปิดให้
คงเป็นสมาชิกใหม่นั่นแหละนะ"ฉันนึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอคนสวนใหม่ซะแล้ว"เมเวอริคกล่าวขณะหลบให้อีกคนเดินเข้าไปในบ้าน ปิดประตูแล้วจึงเดินเข้าไปหยิบกระดาษที่ทำให้เขาต้องมานั่งติดแหง็กอยู่ที่นี่ "อะ นี่ของเธอ"
 เขายื่นให้เธอก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางประตูทำท่าจะออกไปด้านนอก |
|
paytonb
New Farmer
ฉันเพย์ตัน ชาวสวนคนใหม่
Posts: 12
|
Post by paytonb on Jul 1, 2017 19:28:14 GMT 7
"ก็พูดเกินไป ชาตินี้มันก็ไม่นานเกินรอหรอกค่ะ"
พูดออกมาเบาๆตอนได้ยินเสียงของคนที่อยู่ข้างในบ้าน และนั่นล่ะ
เขาไม่ใช่คุณลุงแต่อย่างใด กลับเป็นคนๆหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นหน้า
มาก่อนเลยต่างหากล่ะ
เพย์ตันเดินผ่านอีกคนเข้ามาด้านใน มือรับกระดาษสองแผ่นที่เขา
ยื่นมาให้ด้วยาีหน้าไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่เห็นว่าเป็นของเธอนั่นล่ะ
เลยต้องรับมาอ่านน่ะสิ
' ลูกชายของลุง '
พออ่านจบประโยคนี้เพย์ตันก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าคนที่ส่งโน้ตให้
เล็กน้อยด้วยสีหน้าฉงนสงสัยแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาแล้วก้มหน้า
อ่านเนื้อความในกระดาษสองแผ่นนั่นต่อจนจบกับจังหวะที่อีกคน
เลี่ยงเดินออกไปข้างนอก
"มีแค่นี้ใช่มั้ยคะ?"
โบกเจ้ากระดาษแผ่นบางๆสองแผ่นนั่นไปมา
|
|
|
|
Post by Maverick H. on Jul 1, 2017 19:43:42 GMT 7
เขาชะงักขาเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยถาม เพราะมีอะไรอีกจริงๆ แต่เขาดันลืมสนิท
เหลือบตามองเพดานครุ่นคิด ก่อนจะมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบเอาโน๊ตอีกแผ่นออกมาอ่าน "อ่า...ขนมปังหมูหยอง 3 ชิ้นบนโต๊ะนั่น"
เขาเงยหน้าขึ้นมาชี้ไปยังโต๊ะหน้าโซฟา "กับสมุดนั่นวางอยู่ข้างกัน พ่อฉันบอกว่า เอาไปล่าลายเซ็นคนที่เหลือด้วย"
ก้มลงไปอ่านโพยอีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมากล่าว
"แล้วก็ค่าเช่า ฤดูละ 30 G"
.
Notification [ ผู้เล่นได้รับ ขนมปังหมูหยอง 1 ถุง จำนวน 3 ชิ้น !! รีบกินล่ะก่อนที่มันจะเสีย !!]
[ ผู้เล่นได้รับเควส ' Introduce: Signature Hunt '
รายละเอียด ล่าลายเซ็นต์ของสมาชิกในหมู่บ้านที่ว่างอยู่ในสมุดที่ลุงแพซตันให้
เงื่อนไข: เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถือว่าเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ผู้เล่นจะได้ทำความรู้จักกับ NPC ทุกคนในแชทมาก่อน หรือก็คือ ยังไม่เคยเห็นหน้ากันนั่นเอง
รายชื่อที่ผู้เล่นต้องขอลายเซ็น เช็คได้ที่กระท่อมของผู้เล่น
เมื่อขอลายเซ็นได้แล้ว NPC จะนำไปใส่เอาไว้ให้เอง
]
|
|
paytonb
New Farmer
ฉันเพย์ตัน ชาวสวนคนใหม่
Posts: 12
|
Post by paytonb on Jul 1, 2017 20:03:11 GMT 7
เพย์ตันได้แต่มองตามนิ้วอีกคนที่ชี้ไปบนโต๊ะ มีของอย่างที่ว่าจริงๆ
ทั้งขนมปังและสมุดที่บอกว่าล่าลายเซ็นต์อีกด้วย พอได้ยินร่างบาง
ก็นิ่งไปเลย นิ่งสนิทไปเลยด้วย ในหัวมีแต่คําว่า อะไร ทําไม ลอย
เคว้งคว้างไปมาเหมือนอณูอะตอม
' ค่าเช่า ฤดูละ 30 G '
ชะงักไปซักพักก็เดินไปหยิบเจ้าขนมปังมาหนีบไว้แล้วเปิดสมุดดู
รายชื่อของคนในเมืองไปด้วย ถ้าไม่อยากให้การให้งานมันล่าช้า
เธอก็คงต้องเริ่มทําเสียตอนนี้เลย
พลิกหน้าพลิกหลังสมุดจนพอใจแล้วก็หันขวับไปมองคนที่อยู่ด้วย
กันตรงนั้นนั่นแหละ ก้าวขาฉับๆไปหาแล้วยื่นสมุดไปตรงหน้า
เขาด้วยสีหน้ามุ่งมั่นมากๆ
"ถ้าแบบนั้นก็มาเป็นลายเซ็นแรกให้หน่อยสิคะ"
ก็ดูเหมือนจะเป็นประโยคขอร้องอยู่หรอกแต่อันที่จริงเพย์ตันก็
ออกจะเป็นการบังคับอยู่กลายๆด้วยอยู่แล้วนั่นล่ะ
|
|
|
|
Post by Maverick H. on Jul 1, 2017 21:09:45 GMT 7
"....."เมเวอริคยืนมองสมุดที่ถูกคนแปลกหน้ายื่นมาด้วยความงงนิดหน่อย แต่ไม่เข้าใจสุดๆ ไปเลย ท่าทางมุ่งมั่นของอีกฝ่ายทำเอามึนตึ๊บไปหลายนาที ชายหนุ่มพยายามจูนสมองที่เพิ่งตื่นของตัวเอง แล้วส่งกระแสจิตไปที่ปากให้ขยับส่งคำถามออกไปทั้งๆ ที่คิ้วยังขมวดแน่น "เขาให้ขอคนชื่อเมเวอริคด้วยใช่ไหม?"เหลือบตามองเพดานครุ่นคิดอีกทีว่าก็คงใช่มั้ง ก็คว้าเอาสมุด แล้วก้าวไปหยิบปากกาที่โต๊ะหน้าโซฟาก้มลงเซ็นในตำแหน่งชื่อตัวเอง 
แล้วส่งคืนให้
"อะ คืนไป ฉันเมเวอริค เซ็นตรงนั้นไปคิดว่าถูกละ แล้วเธอน่ะชื่ออะไร" |
|
